Afvallen
Oké, ik zal de eerste zijn die het toegeeft: ik ben veel te
dik.
Vermoeidheid, tijden dat ik moet uitrusten omdat ik weer
over mijn grenzen ben gegaan. Iedere smoes is natuurlijk goed. Ik zal minder
moeten snoepen.
Omdat ik vond dat er behoorlijke maatregelen genomen moesten
worden en ik mensen zie die een nieuw leven beginnen na een maagverkleining,
heb ik me daar voor ingeschreven. Op de infomiddag was een groot aantal mensen aanwezig
van mijn formaat, de “slager” vertelde dat hij 8 operaties per dag
deed. En dat we voortijdig dood zouden gaan als we niet geopereerd zouden
worden. We zouden er ook een hangbuik, hangarmen e.d. aan over houden en het
was nog niet zeker of daar iets aan gedaan zou kunnen worden. Ik wilde het liefst
gillend weg gaan…
De verpleegkundige van het behandeltraject bekeek me alsof
ik ook in mijn bovenkamer iets mankeerde. En de fysiotherapeute wist het ook
even niet meer. Ik ging er van uit dat ik voor de operatie goed begeleid zou worden
in verband met mogelijke valkuilen. Maar daar bleek niets van te komen.
Ik zag het zelf ook niet helemaal meer. Mijn onzekerheid
bracht me er toe weer meer te snoepen (ja, iedere smoes is er een…). Ik heb hen
verteld dat dit mijn ding niet was. Geen operatie meer dus.
Bij mij om de hoek is een personal coach en gewicht-beheerser.
“Wij zijn niet toegankelijk”. Ik geloofde er niets van maar ook voor hen geldt
“iedere smoes is goed”.
Een diëtiste mag je eens in de 2 maanden bezoeken… Dat is
te weinig. Op een oproep om een ‘afval’-groepje te beginnen werd niet
gereageerd. Volgende stap. Iets met warmtecabines…
Twee straten verder. Ik moest bijna naar binnen getild
worden en toen glom een zwart-glanzende vloer met palmbomen e.d. me tegemoet.
Nu ben ik niet zo’n glamour-girl… Ik werd snel naar een kamertje gebracht.
“Kijk mevrouw en dan hebben we dit product en dat product”, alles met
bijbehorende gebaren. Ik was nog ontdaan door al de glamour… en luisterde
niet goed.
Mijn “ik voel me niet op mijn gemak” werd geïnterrumpeerd
met dat ik nog niet haar hele verhaal aangehoord had. Of ik het afvallen wilde
ontlopen?
Eerlijk gezegd wilde ik haar ontlopen. Ik wilde naar huis.
In een mail vroeg zij nog bevestiging dat zij het allemaal goed wilde doen.
Dat was vast ook wel, maar ik wilde graag gewone producten
en duidelijkheid over mijn valkuilen en zo’n moppergroepje 1x per week.
Inmiddels neem ik weer mijn eigen verantwoordelijkheid. Wanneer ik aan het
handbiken ben heb ik brood met kaas en een appel bij me en heb al heel wat
friettenten voorbij gereden. Wordt vervolgd. Groet, Pia
