Nieuws

Een schrijfweek op Curaçao! Ik lees het op de site van Esther Jacobs. Wat geweldig! Ik lees nog even verder. Over ruim 2 maanden, in november. Kleine groep. Excursies. Inspiratie. Het ziet er geweldig uit! En het komt mooi uit in november. Mogelijk gelijk met de verbouwing van mijn badkamer. Zo mijmer ik nog even verder.
Van mijmeren wordt dit een idee om te gaan doen. Het stokje voor. In plaats dat ik een beslissing neem en tot actie overga, blijf ik hangen in twijfel. Twijfel veroorzaakt door gedachten vol angst. Angst voor mijn gezondheid met het vliegen. Gaat het wel goed met mijn ademhalen? Kan ik wel vliegen met 10% longinhoud?

Mijn laatste vliegreis was in 1999. Het vliegen vind ik niet erg. Wel dat mijn gezondheid zo anders is als toen. Toen liep ik nog rond en was er geen sprake van beademing.
Als mensen mij vragen waar ik dan bang voor ben, rolt uit mijn mond:
‘Ik ben bang dat de druk te hoog is.’
Tja, hoe realistisch is dat?Maar daar houdt mijn beperkende gedachte nog niet op.
‘De rolstoel kan stuk gaan. Ik moet er niet aan denken dat ik daar sta en mijn rolstoel is stuk. Dat zou ik echt verschrikkelijk vinden.’

Af en toe kijk ik eens op internet voor ervaringen van mensen met beademing die hebben gevlogen. Ik verzamel ook her en der wat informatie voor een vakantie naar Curaçao. Het heeft geen effect op mijn gedachten. Ik blijf een vreemd ‘ik durf de stap niet te nemen’ gevoel houden.

De tijd kruipt verder. En het hele Curaçao plan verdwijnt steeds meer uit mijn gedachten. Tot in september Esther vraagt of ik nog deelneem aan de schrijfweek. Ik schrik. Nu moet ik toch echt de beslissing nemen. Tijd voor actie.

In haar mail kom ik de naam van Joost Nauta tegen. Een naam die ik al diverse malen tegen ben gekomen bij reizen naar Curaçao. Ik besluit verder te googelen en vind een filmpje van hem. Zonder enige verwachting ga ik het kijken.
Ik zie iemand in een elektrische rolstoel met beademing die een presentatie geeft. Joost kan nog een paar vingers bewegen. Fysiek is hij er minder goed aan toe dan ik. Hij vertelt over zijn vele reizen van Nederland naar Curaçao. Over zijn reisadviesburo voor reizigers met mobiliteitsproblemen op het eiland.

Zijn presentatie brengt mij onbewust een verandering in mijn gedachten. Ik heb bevestiging gevonden waar ik allang naar op zoek was. Als hij kan reizen naar Curaçao, dan kan ik het zeker!
De knop is om. Een paar uur later heb ik een a4 met geschikte accommodaties op Curaçao. Het beeld op mijn pc staat vol met palmbomen, hotels, appartementen, aangepaste bungalows, prachtige stranden op Curaçao.

Zoals Nelson Mandela al heeft gezegd:
Visie zonder actie is niets dan dromerij.
Actie zonder visie is je tijd verdoen.
Alleen visie met actie kan de wereld veranderen!

Binnenkort is mijn wereld, van binnen en buiten, in alle opzichten weer veranderd.