Nieuws

Wat waren we blij toen er 12 april in Nederland eindelijk een wettelijke basis kwam voor het Verenigde Naties Verdrag voor de rechten van gehandicapten.
Toegankelijkheid wordt de norm!
De strijdlust waardoor dit bereikt is moeten we vasthouden, want een toegankelijke samenleving is nog ver weg. Neem bijvoorbeeld de nieuwe bibliotheek van Den Helder.

De oude bieb was uitstekend toegankelijk, maar moet wijken voor een stadsvernieuwingsplan. Met enorme kosten werd een monumentale school uit 1905 verbouwd tot nieuwe bibliotheek.
Prachtig gedaan, met een sfeervolle mix van historische- en moderne vormgeving en materialen. Voor gehandicapten is de situatie echter achteruitgegaan.

Blunders toegankelijkheid

In deze tijd zou je verwachten dat bij openbare gebouwen rekening gehouden wordt met toegankelijkheid en bruikbaarheid. Zeker voor een bibliotheek, die zegt ‘er voor iedereen te willen zijn.’ Beleidsmakers hebben de mond vol van ‘participatie’ en wisten uit het regeerakkoord dat het VN Verdrag er aan zat te komen.
Toch is de blunder gemaakt om een gedeelte van het boekenaanbod OP een trap zetten!
Er is een lift, maar de trap is onbruikbaar voor rolstoelers en mensen met een rollator. Voor mensen die slecht ter been zijn, is het een gevaarlijke klimpartij.
‘Maar we willen graag iets voor u pakken hoor’ zei een vriendelijke medewerkster.
En dat is nou net niet de bedoeling!

Honderden titels voor laten lezen?

De bedenkers van de inrichting van de Helderse bibliotheek, hebben er niets van begrepen. Gehandicapten willen zelfstandig functioneren, en zèlf bij die boeken kijken. Of moet een medewerker soms de honderden titels (die voor gehandicapten niet te zien zijn) voorlezen en daarna het boek voor u pakken?
Leuk idee voor een protestactie trouwens: elke dag een andere gehandicapte naar de Helderse bieb, en vragen of een medewerker de titels voorleest van de boeken die op de trap staan.

Kids in een karretje? Jammer dan…

Een andere fout is dat kinderen in een rolstoel niet bij een gedeelte van hun boekenaanbod kunnen komen.
Ook een tijdschriftentafel is onbereikbaar.
De vele hoogteverschillen van soms enkele treden, worden niet aangegeven. Blinden, slechtzienden, maar ook rolstoelers moeten goed uitkijken. Wèl goed zijn het invalidentoilet en de breedte van de paden.
    

Voortraject niet goed

Nog steeds worden gehandicapten niet in een vroeg stadium om advies gevraagd, hoewel zij dat aanbieden. Een simpel overleg vanaf tekeningfase, zou fouten en kosten achteraf voorkomen.
Het meest pijnlijk is dat gewoon niet stilgestaan wordt bij toegankelijkheid: Men blijft Oostindisch doof en ziende blind voor 8% van de bevolking.

Nog meer voorbeelden?

Heeft u ook een voorbeeld van een recente blunder op het gebied van toegankelijkheid, waarbij het VN Verdrag genegeerd is? Deel uw voorbeeld dan hieronder in een reactie.