Nieuws

Och, waren wij – hulpmiddelafhankelijke mensen – maar kinderen van burgemeesters. Dan haalde de gebrekkige service van de leveranciers en fabrikanten van hulpmiddelen vast en zeker de krant!

Eind juli slingerde een burgemeester een boze tweet de wereld in, waarin hij een belangenbehartiger van automobilisten ervan betichtte dat deze de belangen van zijn kind ver beneden de maat zou hebben afgehandeld en het leven ervan zelfs in gevaar zou hebben gebracht. In een notendop kwam het erop neer dat de organisatie ondeugdelijke service had laten leveren door een ingehuurd bedrijf. Zo was een wiel niet goed bevestigd, waardoor het er spontaan weer afliep. Levensgevaarlijk! De belangenbehartiger boog nederig, erkende de fouten en zegde toe alles tot op de bodem uit te zoeken.

Door die tweet moest ik ineens aan mijn vorige handbike denken. Daar was steeds wat mee loos; ik schreef er eerder een column over. Na de vervanging van een remkabeltje, waarop ik een week of drie moest wachten, liep het wiel er bijna af, terwijl ik op een drukke weg reed. Levensgevaarlijk! Toen was voor mij de maat vol en ik werd boos, heel boos! Zo boos dat ik een ultrakorte mail in klare taal stuurde naar de leverancier. In no-time reageerde de manager. Hij erkende dat er zaken niet goed waren gegaan en ik kreeg de toezegging dat ik een nieuwe handbike zou krijgen. Sterker nog, ik mocht zelf bepalen welke het zou worden.

Dat van die handbike met het aflopende wiel heb ik niet getweet. U heeft het ook niet in de krant gelezen. Misschien was dat wel beter geweest; zodat heel Nederland weet hoe lastig het is als wij – hulpmiddelafhankelijke mensen – niet de beschikking hebben over goed functionerende hulpmiddelen, zoals Eelco Martens in zijn column al zo treffend beschrijft. Als het om een auto gaat waar de service zoveel te wensen overlaat, snapt iedereen de verontwaardiging.

Het moet niet nodig zijn om over dit soort zaken publiciteit te zoeken of boos te worden, voordat het gewenste resultaat wordt bereikt. Het begint met goed luisteren, cliënt en taken serieus nemen. Dat kost geen cent meer. Die nieuwe handbike trouwens ook niet, denk ik. De consumentenprijs ligt ver onder (!) die van de vorige handbike. De vorige had gemiddeld elke honderd kilometer een mankement, waarvoor een monteur moest komen. De nieuwe heeft inmiddels honderden kilometers op de teller staan, zonder dat ook maar één monteursbezoek nodig was.

De burgemeester zei dat zijn tweet gezien moest worden als een noodkreet van een vader. Dat brengt me op een idee. Misschien kunnen de burgemeesters ons wel helpen. Gewoon door bij elk onzinnig mankement van en elke haperende service voor een hulpmiddel een hele boze tweet de wereld in te slingeren en de publiciteit te zoeken. Het synoniem van burgemeester is immers niet voor niets burgervader… … ….

Bekijk & lees alle columns door Else Klomps.

Geraadpleegde bronnen: AD.nl en 1Limburg.nl.