Claudy, mijn hulphond en onze nieuwe huisgenoot
Ik ben hard aan het werk als de telefoon gaat. Het is Hulphond Nederland! Mijn hart maakt een sprongetje: “zou het nu al zover zijn?” De vrouw die ik aan de telefoon heb vertelt inderdaad dat ze een hondje hebben waarvan ze vermoeden dat deze goed bij mij past. Een ‘match’ noemen ze dat. Ze heet Claudy en is een kruising tussen een Labradoodle en een Goldenretriever. Een heel belangrijke karaktereigenschap van Claudy is dat zij erg voorzichtig is in haar bewegingen. De beschrijving die mij verder gegeven wordt, zorgt ervoor dat ik direct verliefd ben op dit hondje. We spreken een datum af waarop ik met mijn vriendin kennis kom maken, zodat zowel Hulphond Nederland als wij definitief kunnen zeggen of dit een goede match is.
Een week later vertrekken mijn vriendin en ik vroeg in de ochtend richting Herpen waar Hulphond Nederland gevestigd is en waar wij mijn potentiële hulphond en onze nieuwe huisgenoot ontmoeten. Eenmaal aangekomen word ik zenuwachtig. Wat als ik schrik van onverwachte bewegingen bij de eerste ontmoeting met Claudy?! Ik ben spastisch dus eventuele verkrampingen of spasmen maken mij het moeilijk om te bewegen. In mijn hoofd spreek ik mezelf toe. Ik moet mij hier niet te druk over maken. Na een kopje koffie worden mijn vriendin en ik meegenomen naar een aparte ruimte. Van tevoren weten we niet wat er komen gaat, dus het is spannend. Eerst hebben wij een ontmoeting met een hondentrainer en een cliëntentrainer. Daarna wordt Claudy er al bijgehaald. Ik weet niet of ik haar direct aan mag raken, haar bij mij mag roepen of op een andere manier mag communiceren. Rustig wacht ik dus af. Meteen voel ik dat Claudy een heel lief hondje is. Eigenlijk zou ik haar direct willen knuffelen, maar nog steeds wacht ik af. Uiteindelijk roep ik haar toch maar bij mij. Ze komt naar me toe, legt haar kop op mijn been en kijkt mij indringend aan met haar superlieve ogen. Gelijk weet ik dat het goed zit. Ik aai haar zachtjes over haar kop en probeer mij ondertussen te concentreren op het gesprek dat gevoerd wordt. Ineens wordt er voorgesteld om buiten een rondje te lopen met Claudy aan mijn zijde. Ik ben wel benieuwd hoe dit gaat. Na het rondje komen we terug in de ruimte waar we begonnen zijn. Beide trainers spreken tot mijn schrik hun twijfel uit. Zij verwachten dat ik onvoldoende overwicht heb. Ik laat hen weten dat het voor mij absoluut niet zo voelt. Uiteindelijk beslissen we dat er nog een kennismaking plaatsvindt, een week later.
De hele week maak ik mij zorgen. Ik weet zeker dat Claudy en ik goed bij elkaar passen, maar hoe laat ik dit zien? Eenmaal daar ben ik minder zenuwachtig. Rustig wacht ik weer in een aparte ruimte op Claudy. Als ze binnen komt lopen roep ik haar direct bij me. Ze is zo zacht en zo lief! Ik krijg wat uitleg van de hondentrainer en dan mag Claudy los naast mijn rolstoel lopen. Steeds als ze mij aankijkt beloon ik haar. Ook mag ik proberen haar een lade open te laten trekken. Het lukt maar ze heeft de neiging om deze direct weer dicht te doen. In mezelf moet ik hier een beetje om grinniken. Net zo eigenwijs als ik! Gelijk krijgen ik handvatten aangereikt om te zorgen dat dit niet steeds gebeurt. Super interessant om te leren hoe het ongeveer werkt om een hond iets aan te leren. Even later gaan we naar buiten. We kiezen ervoor om de riem van Claudy direct aan mijn rolstoel vast te maken. De hondentrainer gaat ook in een rolstoel zitten, zodat niet één van ons interessanter is voor Claudy. Samen lopen we een behoorlijk eind. Tussendoor laten we Claudy even loslopen. Het gaat eigenlijk best goed en ik begin er vertrouwen in te krijgen dat wij laten zien dat wij toch een match zijn! Als we terugkomen in de ruimte waar we begonnen, spreekt ook de hondentrainer haar vertrouwen uit. Opgelucht haal ik diep adem.
Eind november begin december komt Claudy bij mij wonen en hoef ik mij nooit meer zorgen te maken als ik alleen onderweg ben. Ik ben dan wel vaak alleen op pad geweest, maar toch knaagt er soms een beangstigend gevoel aan mij, omdat ik eigenlijk best veel hulp nodig heb van anderen. Binnenkort is ook deze angst verleden tijd, ben ik nooit meer helemaal alleen onderweg en hebben wij er een geweldige huisgenoot bij!
