Nieuws

We zitten al heel vroeg in de auto om op tijd bij de Supportbeurs te zijn. Om er redelijk ontspannen van te kunnen genieten hebben we allebei een scootmobiel nodig en die kunnen we daar lenen. Maar ja, op is op, staat er altijd . . . dus nemen we geen risico’s en zorgen we er op tijd te zijn. “Hé kijk, ze hebben de ingang verplaatst. Dat is handig. Het scheelt een flink stuk rijden met een rolstoel.”
Bij de ingang worden we tegen gehouden door een beveiliger, het is nog geen tijd. De beurs is nog niet open. Maar als ik vertel dat we graag een scoot willen lenen en dat dat altijd wat tijd kost, die we niet verliezen willen, mogen we alvast naar de scooter-uitleen-stand.

Helaas, de mensen van Welzorg hebben zich waarschijnlijk allemaal tegelijk verslapen, want er is niemand en er komt ook voorlopig niemand, zal blijken. Pas als er voor ons naar het bedrijf wordt gebeld komt er na een tijdje een niet zo vrolijke mevrouw ons helpen met het lenen van de scoots. Jammer, de eerste twintig minuten zijn we zo al kwijt. En zonde dat we daarvoor zo vroeg zijn vertrokken.

Na een paar minuten beurs laten we de slechte ervaring voor wat het was en gaan we lekker verder. Wat is er weer veel moois te zien!! Super scootmobielen, met 3,4 of zelfs 5 wielen, allerlei handigheidjes die je zou willen kopen. . . Maar dat kan dus niet. Deze standhouder heeft namelijk alleen lege doosjes opgehangen, kopen kan alleen op bestelling, uiteraard met bezorgkosten. We kijken elkaar aan, grijnzen breed en rijden zo snel mogelijk verder. Laat maar, dat doen we dus niet!

Mijn vriendin heeft ondertussen een paar goede gesprekken met mensen van een stand bij de chronisch zieken hoek. Helemaal gelukkig komt ze met info naar me toe. Fijn, dat is dus alvast gelukt. Nou eens kijken of ik nog iets kan scoren voor een redelijke prijs. Nou, het scoren is geen probleem. Er is genoeg te zien en te koop wat ik mooi vind, alleen de redelijke prijs . . .daar zijn we nog niet over uit.
Wat ik redelijk vind is blijkbaar goed voor een medelijdend lachje.
“Mevrouw, dit ding heeft een levensduur van twintig jaar, dan is 10.000 euro een hele redelijke prijs.”

“Mijnheer, dit ding heeft misschien nog wel twintig jaar, maar mijn lijf waarschijnlijk niet! Dus wat moet ik dan met zoiets? En hij kan misschien mijn rolstoel heel gemakkelijk voorttrekken, maar is wel loodzwaar om te hanteren. Dus sorry, het zit er niet in.”
Hij kijkt me niet begrijpend aan. Hoe kan ik in hemelsnaam zo iets moois als zijn product zo afwijzen. Toch hebben we wel vaker dit soort reacties als je kritisch op de mooiste productpresentaties reageert. En dat begrijp ik nou weer niet.
Hoe mooi ik de verschillende aanpassingen en artikelen ook vind, het is niet zo dat er een geldboom in mijn tuin staat en buiten dat . . soms -eigenlijk best vaak- vind ik de prijs echt absurd hoog voor wat je er voor krijgt. Nou zal dat ook te maken hebben met ontwikkelingskosten, maar toch…

Ik hou mijn geld waar het hoort, in mijn portemonnee. Neem een enkele folder mee van die dingen die mijn interesse hebben en verbaas me over het feit dat de beurs dit jaar kleiner is dan de vorige keer. Heel even denk ik nog dat het een idee fixe is, maar bij navraag bij anderen blijkt dat echt zo te zijn. Heel Jammer!! Zijn de bedrijven beursmoe of is het financieel niet meer op te brengen voor hen?

Hoe dan ook, wij genieten van wat er wél is, maar hebben het na een paar uur wel gezien, dan wordt het ook behoorlijk druk. Voor mij persoonlijk niet veel nieuws, maar toch altijd wel wat. En een dagje op stap met een goede vriendin is ook altijd gezellig.
Tot over twee jaar, onvoorziene omstandigheden voorbehouden.