De problemen van mij als werkgever
Voor mijn gevoel is de hulp die ik via de Zuidzorg krijg mijn werknemer: zij werkt voor mij omdat ik een handicap heb, zo simpel is dat. Verder helpt zij in mijn huis, om mijn spulletjes schoon te houden en dat geeft een band.
Zakelijk gezien: volgens de ARBO wetgeving heeft een werknemer recht op regelmatig pauzes, een omgeving die regelmatig gelucht wordt (minimaal 19% zuurstof), niet te koud/warm is, veilige werkomstandigheden etc.
Dus voorzie ik mijn hulp om de paar uur van koffie (waarbij we heel wat afkletsen) en wanneer zij op een onmogelijke plek in het huis moet zijn hou ik in de gaten dat zij niet gevaarlijk moet klimmen.
Wanneer het buiten heel warm is, is extra drinken heel belangrijk (ook extra pauzes, zo leer je elkaar echt goed kennen). Per slot van rekening is het werk lichamelijk zwaar.
Maar wat ik als werkgever niet heb kunnen voorkomen is de korting op haar inkomen die doorgevoerd is. En geloof me, ik ben daar halverwege dit jaar zelfs bij de wethouder voor op bezoek geweest.
Direct vanuit de bijeenkomst waar verteld werd dat ze voor minder geld op haar eigen baan kan solliciteren kwam ze bij mij werken. “Verplicht uittreden” noemen ze dat. Voor mij is het dat je mensen die hard moeten werken voor weinig geld nog eens extra uitperst. Die dag, net voor Kerst moest er bij mij heel veel gebeuren. Ik was heel blij dat zij haar werk die dag af heeft gemaakt, terwijl ze nog zo veel informatie moest hebben over wat haar te wachten staat.
Ik weet dat er deze dagen in Eindhoven een groot aantal huizen is waar de feestdagen niet feestelijk zijn. Ook ik heb hier last van, per slot van rekening zou ik als werkgever het heel anders willen…..
Ik gun iedereen “een gelukkig 2015″…
