De schommel
Gisteren reed ik met mijn handbike naar huis. Sinds ik voor Ongehinderd.nl actief ben “kijk” ik beter. Het is geen kwestie van alleen mijn ogen gebruiken. Ook niet eens op rolstoelafritten/bushaltes letten en hoe die in elkaar zitten ten opzichte van de omgeving. Het is meer. Ik “zie” ineens details van huizen en van de omgeving.
Tussen allemaal hoge kantoorgebouwen, langs een drukke weg zag ik gisteren plots een schommel hangen… Een glimlach borrelde omhoog bij de vrolijke aanblik op een plek waar ik die niet had verwacht. Ik vond het jammer dat ik er niets mee kon, want het blauwe zitje daagde me uit…
Een schommel heeft iets joligs, een gevoel van vrijheid.
Midden tussen die hoge stenen gebouwen aan een stevige boom gaf dat houten plankje een mysterie…
Degene die dat plankje opgehangen had moet een vrije geest hebben. Voor mij was het de glimlach van de dag…
