Discriminatie
Ik heb deze week een hele tijd nagedacht over het woord “discriminatie”. De Dikke van Dale zegt: “het maken van ongeoorloofd onderscheid”.
Er zijn mensen die schermen met het woord “discriminatie”. Ik zie ze als het ware om zich heen schreeuwen en zichzelf daardoor extra isoleren. Iedereen vanuit zijn eigen hoek.
“Wij worden gedicrimineerd”. Tot de gediscrimineerde groepen van de samenleving behoren: vrouwen, mensen met een kleurtje, ouderen, jongeren, gehandicapten. De enige die niet gediscrimineerd worden zijn blanke mannen tussen de 25 en 55 jaar die niets mankeren… Hoeveel procent van de samenleving zal dat zijn? Tien procent??
In feite wordt deze bevolkingsgroep ook gediscrimineerd omdat ze minder aandacht krijgt. Dit is GEEN grapje.
Kunnen we het ook omdraaien?
Een “wij” gevoel waarbij niemand zich af zet of af hoeft te zetten tegenover de mensen om zich heen? Waarbij niemand zich in een hoek zet of hoeft te zetten. Waarbij het woord “discriminatie” omgevormd is tot “wij willen er gewoon ook bij horen”.
Mensen, we moeten het toch gewoon samen doen.
