Doktersgesprek opnemen?
10 Maart lanceerde minister Schippers van Volksgezondheid haar voorstel om gesprekken met uw arts of behandelaar voortaan op te nemen. Dat zou misverstanden voorkomen en tot betere (ze hoopt waarschijnlijk ‘goedkopere’) resultaten leiden.
Zij verbindt er wel (wettelijke) voorwaarden aan. Zo moet de geluidsopname uitsluitend bestemd zijn voor eigen gebruik, en mag niet openbaar gemaakt worden. Ook is het netjes (maar niet verplicht!) als de patiënt vooraf toestemming vraagt. Weigert de arts, dan mag de patiënt een schriftelijk gespreksverslag eisen.
Bedenkingen
Het klopt dat patiënten niet alles onthouden van een gesprek, zeker niet als de situatie complex is of emotioneel beladen. Een gesprek na een routinecontrole wordt beter onthouden dan een ‘slecht nieuws gesprek.’
Toch heb ik bedenkingen tegen dit voorstel:
1. ‘Verzakelijking’ van de relatie. Soms heb je al jaren contact met je arts, met ook weleens een kort gesprekje over iets anders, al is het maar om je op je gemak te stellen. (Of zijn mijn artsen een positieve uitzondering?)
Bij een geluidsopname wordt het gesprek zakelijker, juridischer. Bah.
2. Privacy, hacken: Wilt u echt dat vertrouwelijke gesprekken op uw smartphone of tablet staan? Apparaten die gemakkelijk te hacken zijn, of waar uw kleinzoon even een spelletje mee doet, als hij bij u op bezoek is?
Alternatieven
– Vraag een vertrouwenspersoon mee bij een belangrijk gesprek. Twee onthouden meer dan één.
– Artsen moeten de tijd nemen voor een gesprek. En als u achteraf twijfelt, moet u navraag kunnen doen.
– Steeds meer ziekenhuizen hebben een superbeveiligd digitaal ‘patiëntenportaal’ waar uitslagen, gegevens en samenvattingen van gesprekken op staan. Zelf heb ik heel goede ervaringen met dat van het UMC Utrecht.
Wat vindt u; doktersgesprekken wel- of niet opnemen?
