Droomwens
In de aanloop naar de troonwisseling kon je een droom insturen als inspiratie voor onze toekomstige koning. Het leek me wel leuk om mee te doen en ik ben er eens voor gaan zitten. Al snel dwaalden mijn gedachten af naar mijn eigen dromen en dan vooral naar het aantal waar, vanwege mijn toenemende beperkingen, een dikke streep doorstaat.
Van deze afdwaling werd ik een beetje down.
Later liet een vriendin me een zelfgeschreven verhaaltje lezen over twee ezels*. Ze waren onderweg naar een goudvlokje. Op een gegeven moment zagen ze het goudvlokje niet meer en de ene ezel wilde, nu het doel toch niet meer te halen viel, terug naar z’n wei. De andere ezel was positiever en zei: ‘We gaan helemaal niet terug, we gaan gewoon op zoek naar een nieuw doel!’
Een nieuw doel, een nieuwe droom. Waar vind ik die zo gauw? Welk leuk doel zal ik eens gaan nastreven? Waar zal ik mijn toekomst eens mee gaan vullen?
Op dit moment staat mijn lichaam in de modus van overleven. Na mijn vierde rugoperatie, vorig jaar augustus, kreeg en had ik de hoop dat ik weer beter zou lopen. Nu, acht maanden later, gaat het slechter dan ooit. Het is letterlijk vaak vallen en weer opstaan.
Mijn behandelend arts wil me weer in de MRI hebben om te kijken of er nog wat te repareren valt aan mijn rug. Misschien dus nog een operatie. Ik ben er eigenlijk een beetje klaar mee.
Ineens weet ik het. Mijn nieuwe doel en mijn wens. Ik wil het leven vieren, al is het vanuit een rolstoel. Het liefst in een ruime, gelijkvloerse woning met een keuken waar ik met m’n rolstoel in kan, met een eenvoudige maar handige badkamer. Ik wil gewoon in een handig huis leven.
Dat is mijn droom en ook mijn wens.
Nu nog een droom en wens voor Willem Alexander. Een droom heb ik niet voor hem maar wel een wens. Ik wens hem een stevige ruggengraat toe, zowel lichamelijk als figuurlijk, zodat hij gezond en met karakter z’n koningstoekomst tegemoet kan gaan.
