Duizend paar handen!
Hoeveel paar handen heb jij aan je lijf gehad? Geteld vanaf de geboorte tot aan de leeftijd die je nu hebt? En waren dat vrijwillige handen van mensen die je lief hebben of waren dat ook handen zoals die van artsen, verzorgers etc? Een mens kan in zijn leven veel handen voorbij zien komen. Alles wat we doen, doen we met onze handen. Sommige met handen en voeten en weer een ander klein deel van de bevolking doet alles met voeten. Omdat zij geboren zijn zonder handen of zij later in hun leven een hand of arm zijn kwijtgeraakt. Handen en of voeten zijn (bijna) onmisbaar voor de mens.
Mijn lichaam
Deze blog is niet bedoeld om te klagen of mensen tegen het hoofd te stoten. Ik wil mensen een kijkje in mijn leven geven over het feit dat er elke dag veel verschillende handen aan mij zitten. En wat dat voor mij betekent. Omdat er heel veel handen mijn lichaam hebben aangeraakt in de afgelopen dertig jaar. Vandaar de titel ‘Duizend paar handen!’. En dat gaat mij niet altijd in de koude kleren zitten om al die handen te accepteren en de juiste instructies te geven.
Handen zijn onmisbaar
Er is een grote groep mensen, jong en oud, die dagelijks vele verschillende handen nodig hebben omdat ze zelf niet alles meer kunnen. Zoals het huishouden doen, de tuin onderhouden, de auto wassen of omdat ze zelf de zorg niet meer kunnen doen. De persoonlijke zorg kan ook weer in categorieën ingedeeld worden, van een mond of billen afvegen, haren kammen, tanden poetsen, oorbellen indoen, nagels knippen tot jas aan/uit doen etc. Dit gaat van iets kleins tot misschien wel de volledige zorg.
In mijn geval is het aantal paar handen, die ik nodig heb voor mijn persoonlijke zorg, in de loop der jaren steeds meer uitgebreid. Tijdens mijn geboorte was dat nog beperkt tot de handen van de verloskundige, mijn ouders en broers. Deze laatste paar handen zijn fijn en vertrouwd. Je weet dat ze uit liefde voor je zorgen en dat ze je daarmee sterker en zelfstandiger willen maken. Handen die je opvangen als je valt of troosten bij verdriet, maar ook omhelzen bij een knuffel of blijdschap. Dit zijn handen waar je naar verlangt en waar je voor kiest op het moment wanneer jij dat wilt.
Steeds meer handen
Later in mijn leven kwamen daar de medische handen van artsen, fysiotherapeuten, ergotherapeuten en andere specialisten of niet-professionals bij. Deze handen waren voor mij noodzakelijk toen mijn chronische ziekte (reuma) flink de kop op stak. Onderzoeken, behandelingen, medicatie en operaties hebben mij een leven gegeven dat ik nu zo goed als zelfstandig invul. Toch blijf ik, en dat zal nooit veranderen, afhankelijk van andere mensen die mij een reikende hand aanbieden voor de persoonlijke verzorging en hand- en spandiensten.
Handen met liefde en zorg
Dat er zoveel verschillende handen mijn lichaam de revue passeren heb ik, kan ik inmiddels wel zeggen, geaccepteerd. Ik heb het een plekje moeten geven omdat dit nu eenmaal bij mij hoort. Toch heb ik wel eens van die dagen dat ik het even helemaal zat ben om zoveel paar handen aan mijn lichaam te hebben. Die handen helpen uiteraard waar nodig en met de grootste liefde en zorg. Maar ik realiseer mij steeds meer hoeveel paar handen er de afgelopen jaren wel niet voorbij zijn gekomen. En dat er geen enkele hand hetzelfde is! Mijn lichaam heeft grote en kleine paar handen mogen aanschouwen, zachte en sterke, koude en warme, gevoelige en ruwe, met of zonder kloofjes, lange of korte nagels en met of zonder sieraden. Het ene paar biedt liefde en zorgvuldigheid en het andere paar is sterk en grof. Uiteraard hebben ze allemaal hetzelfde doel en dat is, elke dag weer opnieuw, mij op weg helpen zodat ik de dag kan beginnen. En daar probeer ik elke dag dankbaar voor te zijn…
