Eén dag zonder benen
Deze column van Eelco Martens verscheen eerder op SupportBeurs.nl
Ik zal er niet omheen draaien, ik voel mij vandaag lichtelijk gehandicapt. Mijn trouwe vierwieler — oftewel rolstoel — is ter reparatie bij de tussenleverancier. Dus moet ik het vandaag doen zonder benen. Nou ja, ik heb gelukkig nog een hele oude rolstoel in de berging, dus ik hoef niet de hele dag op bed te liggen.
Een goede rolstoel is van levensbelang
Echt goed functioneren kan ik met die reserve rolstoel niet. Hij is minstens 10 jaar oud, afgesteld op een heel ander lijf en dus met een hele andere zithouding. Maar mij hoor je niet klagen, ik kan van mijn bed naar het toilet en dat scheelt toch een hele hoop gezeik. Of geeft in ieder geval de mogelijkheid om datzelfde te doen. Afijn, op dagen als vandaag word ik mij weer bewust van hoeveel een goed werkende voorziening betekent voor mijn leven. Dat mijn rolstoel een hele dag weg is, heeft dan ook veel invloed op mij.
Een rolstoel is geen schoen
En dat lijken de bedrijven die reparaties uitvoeren te vergeten. Een dag zonder rolstoel is een dag waarin je ernstig beperkt bent in zelfredzaamheid, zelfstandigheid en überhaupt participeren in de maatschappij. En echt, ik snap dat niet alle reparaties aan huis gedaan kunnen worden. Ik snap ook nog dat het soms best even kan duren voor de reparatie klaar is. Maar een hele dag is wel erg lang. Zeker als ik mij bedenk dat er slechts één bout was afgebroken. Dat is toch geen service…
Alles moet goedkoper
Ik snap het wel hoor, je laadt ’s morgens je bus vol met kapotte hulpmiddelen, rijdt naar de zaak en maakt ze stuk voor stuk, om ze daarna in de zelfde volgorde weer ter retourneren. Dat is efficient, goedkoop en levert hoogstwaarschijnlijk het meeste op. Dat de klanten de gehele dag niet uit de voeten kunnen, dat is bijzaak want ook vanuit de gemeente moet alles immers goedkoper. Dat is nog wel te begrijpen, maar weet je wat de pijn zou verzachten?
Communicatie
Want het is inmiddels half 7 ’s avonds en ik zit nog steeds te wachten op mijn trouwe racemonster. Vanuit het bedrijf heb ik niets gehoord dus inmiddels heb ik zelf gebeld, maar de persoon aan de lijn kon mij niets anders zeggen dan “waarschijnlijk krijg je vandaag nog wel je rolstoel terug.”. Het zou zo fijn zijn als jullie:
- Zelf contact zoeken met de klant als het later wordt en wellicht pas morgen de rolstoel terugbrengen.
- Als de klant dan toch belt, hem kunnen vertellen hoe het ervoor staat.
Voor de duidelijkheid, ik heb niets tegen de monteurs die hartstikke goed hun best doen, ik heb ook niet de illusie dat mijn hulpmiddel het belangrijkst van allemaal is, en ik ben zeker dankbaar dat mijn rolstoel gerepareerd wordt. Maar een beetje communicatie zou de pijn al zoveel verzachten.
Daar is die weer
Oei, ik was al bang dat ik later het bericht moest aanpassen omdat ik meer duidelijk heb over mijn rolstoel, maar zo aan het einde van deze blog komt de bus voorrijden met daar in mijn benen! Feest, morgen kan ik mij weer mens voelen.
