Een hulphond krijg je niet zo maar
Je ziet het steeds vaker, mensen met een (al dan niet zichtbare) beperking, die een hulphond hebben. Laat ik beginnen met dat ik dat een heel goede ontwikkeling vind. Hulphonden kennen we vooral als zijnde blindengeleide hond, maar er zijn zoveel meer situaties waarin een hulphond enorm goed van dienst kan zijn en zo dus eigenlijk (zorg)kosten besparend is. Op dit moment zijn er honden die ook dienen als ADL hond: een hond die meehelpt deuren te openen en te sluiten, kastdeuren open en dicht te doen, post te pakken, dingen van de grond te rapen, boodschappen vanuit het rek te pakken en in een mand doen enz. Er is dus veel mogelijk.
Steeds vaker zie je honden, die naast blindengeleide hond of ADL hond, ook getraind worden op het signaleren en reageren op een naderende epileptische aanval, door van te voren een teken te geven. Als de aanval dan plaatsvindt, beschermt de hond zijn baas en houdt mensen op een afstand, hij stelt gerust door bij zijn baas te gaan liggen of door alarm te slaan als dit nodig is. Deze honden verrijken het leven van iemand, doordat je sneller de deur uit durft te gaan. De hond is immers geheel gefocust op jou en waarschuwt je als je een aanval gaat krijgen, zodat je een rustige omgeving kunt opzoeken en zelf al mensen kan waarschuwen. Hoe fijn is het dan als je een bekend iets, zoals je hulphond, bij je hebt zodat je je niet zo angstig voelt in een omgeving die je verder vreemd is.
Er is dus een heel breed scala aan aandoeningen waarbij hulphonden heel waardevol zijn gebleken. Zo is mij opgevallen dat een hulphond van iemand die ik ken, ook mijn clusterhoofdpijn van tevoren kan signaleren. Of neem bijvoorbeeld de hulphond die iemand met autisme weer een beetje beter laat deelnemen aan de maatschappij, de PTSS hond die de baas uit herbelevingen, dissociaties en nachtmerries haalt en zorgt voor meer rust, honden die bij mensen die een angststoornis of andere psychische aandoening hebben zorgen dat de baas rustig blijft… Een hond is echt een stukje verrijking, de hond signaleert wat er aan de hand is en zorgt bovendien ook voor gezelschap.
Ik heb zelf PTSS en clusterhoofdpijn, plus nog ‘wat andere dingen’. Ik zou zeggen dat ik een ideale kandidaat ben voor een hulphond, zowel voor de PTSS als de signalering van clusterhoofdpijn. Ik ben mij eens gaan verdiepen in hoe je nu een hulphond kunt krijgen of zelf kunt opleiden en wat daarvoor nodig is.
Een hulphond wordt gezien als een voorziening en vaak moet je een aanvraag tot vergoeding doen bij je zorgverzekeraar, sommige gemeenten geven ook een vergoeding voor een hulphond. Echter, erkennen de meeste zorgverzekeraars alleen geleidehonden, of bij hoge uitzondering ADL honden. Heel veel mensen met een aandoening die baat kunnen hebben bij een hulphond vallen dus qua vergoeding volledig buiten de boot. Gelukkig zijn er instellingen die iemand prima op weg helpen zodat zij zelf een hulphond kunnen opleiden, al is dit vrij duur. Ik spreek dan over een kostenpost (en dit is de meest goedkope die ik heb gehoord) van 20.000 euro.
Ik vind eigenlijk dat zorgverzekeraars of gemeenten beter moeten kijken of een hulphond een vermindering van zorgkosten met zich mee zou brengen. Of ik al een aanvraag heb gedaan voor een hulphond? Nee, al zou het mijn leven wel makkelijker maken. Ik hoop dat tegen de tijd dat ik wel een hulphond zou willen, de zorgverzekeraars en gemeenten wakker geschud zijn en de aanvraag soepeler verloopt. Ik begrijp de angst voor fraude, en pleit er dan ook voor dat er aanvragen gedaan worden in samenwerking met een arts of specialist, of een goede begeleider.
Heb jij een hulphond, kreeg je hem vergoed of heb je de kosten voor jouw hond op een andere manier moeten oplossen? En wat denk jij, moeten meer aandoeningen worden toegevoegd aan het lijstje waarvoor een vergoeding geld voor een hulphond?
