Een (on)beperkt druk leven
Enige tijd geleden ben ik gevraagd om een blog te schrijven over mijn leven. Mijn leven met een beperking, de keuzes die je daarin moet maken (en dat zijn er veel). Als werknemer van Jaarbeurs vind ik het tof dat ik over het reilen en zeilen van mijn leven mag schrijven voor Support.
Dromen waarmaken of bijstellen?
Iedereen heeft wel eens een droom. Ik had vroeger toen ik nog klein was de droom om op de Olympische Spelen goud te winnen in de single met badminton. Nu vele jaren later ben ik wereldkampioen rolstoelbadminton in de single en heb ik vele titels (EK’s, NK’s) op mijn naam mogen schrijven.
Pech
De weg tussen de droom en wereldkampioen worden was er één met pieken en dalen.
Een val op 11-jarige leeftijd zorgde voor ernstige rugklachten. Ik lag drie weken op bed en kon één week naar school. Niet bepaald het leven dat ik voor ogen had. Uiteindelijk ben ik op mijn 16e geopereerd en heb ik een langdurig revalidatietraject gehad. Net toen alles weer beter ging, heb ik een ernstig auto ongeluk gehad. Gewoon domme pech! Verkeerde tijd, verkeerde plaats.
Gevolg is dat ik kleine stukjes met krukken kan lopen en voor de rest rolstoelafhankelijk ben. Ik moet leven met elke dag pijn in de rug en onderlichaam. Mijn linkerbeen bijvoorbeeld voelt gedeeltelijk aan alsof er alleen maar naalden aan het prikken zijn.
Negeren of accepteren van een beperking
Jarenlang heb ik gevochten tegen de pijn, tegen het hebben van een beperking. Want in mijn hoofd had ik geen beperking. Elke keer ging ik de grens over en elke keer werd er nog meer kapot gemaakt in mijn onderlijf dan mij lief was.
Totdat ik zes jaar geleden ben gaan sporten. Niet saai fitnessen, maar lekker weer tegen een shuttletje aan meppen. Mijn frustratie kon ik erin kwijt, maar het is vooral heerlijk om je hoofd leeg te maken. Wat begon met eens in de week een uurtje sporten, liep als snel uit de hand naar dagelijks sporten.
En het mooie van ‘nu’ is dat ik weet dat ik een beperking heb, maar het voelt niet zo. Ik kan alles doen wat ik wil, maar wel op mijn manier. En daar heeft sport enorm aan bij gedragen.
Wat heeft één en ander mij gebracht?
Bovenstaande heeft geleid tot het leven dat ik nu heb. Een heel druk bestaan met een mooie baan op de communicatie afdeling van Jaarbeurs, daarnaast werk ik als mental coach met diverse sporters en mensen uit het bedrijfsleven, ben ik trainer/coach (badminton) van diverse verenigingen en talentengroepen van zowel valide als mensen met een beperking, speel ik zelf nog badminton op een iets lager pitje, heb ik een eigen stichting ter bevordering van het para-badminton, spreek ik veel op evenementen/congressen, geef ik veel demonstraties/clinics en tenslotte heb ik anderhalf jaar geleden ook nog eens gekozen om er een sport bij te doen; rolstoeltennis. Weer een uitdaging om onder op de ladder te beginnen en te kijken hoe hoog je gaat/kan eindigen.
Kortom; te weinig uren in een dag
Komende tijd krijg je een verder kijkje in mijn leven; je krijgt antwoorden op de vraag waarom het zo lang heeft geduurd voordat ik een rolstoelsport ging beoefenen, waarom ik tegenwoordig meer trainer/coach ben binnen de badmintonsport i.p.v. speler, tegen welke dingen je aanloopt als (top)sporter en/of wat zijn de verschillen tussen rolstoelbadminton en – tennis en waarom keuzes maken soms zo moeilijk is.
Wordt vervolgd…
