Een rolstoel als uniek speelgoed
Een rolstoel is een gebruiksvoorwerp, oké een noodzakelijke maar dat is een bril ook.
En, zoals brillen vroeger akelig waren en nu flatteus, zo zou een rolstoel ook een prettig uitziend voorwerp moeten zijn.
Ik heb heel internet doorgespit. Natuurlijk de bladen voor over je spaken, gekleurde banden, voorwielen met disco-lampjes. Tassen, saaie maar ook leuke en zelfgemaakte, zelfs met patroon.
Zo ontdekte ik een modeshow met gekleurde stoffen over de rugleuning en zitting.
Zoals ik de fiets van mijn dochter zelf met behulp van een spuitbus beschilderd heb, zo zou ik af en toe mijn rolstoel ook onder handen willen nemen. Lekker bezig zijn om je stoel je stemming van die dag te uit te dragen…..
En om je meer vrijheid te geven: een wiel tussen de voorwieltjes te plaatsen waar je mee door de natuur kunt. Je kunt weer wandelen zonder vast te zitten! Ik heb in een elektrische rolstoel over het strand gereden. Die stond in Vlissingen bij de post van de reddingsbrigade.
Natuurlijk moet ik mijn elektrisch ondersteunde handbike niet vergeten. Ik race door de straten en hoor de kinderen enthousiast hun moeder vertellen dat zoiets wel heel gaaf is…
En het mooiste was natuurlijk de elektrische rolstoel waar voorop een kinderzitje zat toen mijn dochter nog heel klein was. We hebben soms met 1 kind in het zitje, 2 op mijn knieën, 1 achterop en de rolstoel verlicht als een kerstboom een rondje om de speeltuin gemaakt…
Mijn dansrolstoel werd later door dochter met vriendinnen gebruikt om een route in de tuin te rijden. Dat is pas uniek speelgoed. Dat heb je alleen als je een gehandicapte moeder hebt!
