Een weekje Oerol in mijn scootmobiel
Ik rijd in mijn scootmobiel over de dijk op Terschelling naar het huis van mijn tante. Het is 17.00 uur, de lucht klaart net een beetje op. Op de dijk staan een heleboel schapen en aan mijn rechterkant ligt de zee. Het is eb dus komt de zeebodem te voorschijn: stenen, schepen, zeewier… daar komen weer veel vogels op af, erg mooi! De wind laat mijn T-shirt wapperen, hier word ik blij van!
Blijer dan van de rest van de reis, al ging het goed, maar het is nogal ver met de trein vanuit Tilburg! Na een reis van ongeveer vier uur en twee keer overstappen, kwamen we aan in Harlingen.
Prima te doen zo met mijn scootmobiel, ik kon van de trein zo door rijden naar de boot, waar ik mijn scootmobiel gratis mee mocht nemen. Mijn moeder die met me mee reisde kreeg het geld voor haar overtocht als begeleider bij de balie terug. Op het bovendek zitten is helemaal fijn, maar dan moet je wel twee trappen op, dat zou nog wel lukken maar het was te koud. Na twee uur kwamen we aan op Terschelling!
Ik heb het geluk bij mijn tante te kunnen slapen, mijn vrienden slapen op de camping, wat voor mij lastig zou zijn. Onze bedden slapen een stuk beter dan die matjes in de tent! De douche is een stuk comfortabeler dan op de camping, toch vind ik het soms lastig, zeker omdat de camping en het huis van mijn tante ver uit elkaar liggen.
Terschelling is een fijn eiland en met mijn scootmobiel had ik alle vrijheid om over het eiland te rijden. Over het strand wandelen lukt helaas niet, maar er zijn een paar strandtenten met strandrolstoelen.
Zeker tijdens Oerol is Terschelling fijn, je bent veel buiten en altijd is er wel ergens iets te doen! Met je Oerol armbandje kun je naar muziek gaan luisteren, straattheater bekijken en er zijn installaties waarin je allerlei “geheimen” van het eiland kunt ontdekken.
Helaas is niet alles toegankelijk voor mij, het blijft locatie theater: veel voorstellingen zijn in de bossen of op het strand, maar iedereen is erg behulpzaam! Vaak mocht ik ook als eerste doorrijden naar de tribune. Al die bijzondere locaties maken de voorstellingen op Oerol juist zo speciaal.
Er was een heuveltje dat ik heb proberen te trotseren met mijn scootmobiel, maar dat lukte niet. Ik ben dus omgekieperd tot schrik van mijn vrienden. Ik twijfeldeook al of het haalbaar zou zijn, maar ik vind het juist dan leuk om het toch te proberen! Het scheelt natuurlijk wel dat ik nog kleine stukjes kan lopen en ik wist dat mijn vrienden me overeind zoudenkunnen helpen! Ik vind het niet erg dat ik val: als je de grens op zoekt, kan het fout gaan! Toch voelt het een beetje gênant, maar liever dat dan nooit de grens op zoeken!
Bekijk & lees alle columns door Ank van Ganzewinkel.
Bron onderstaande foto ferryboot: Anton Havelaar / Shutterstock.com
