Nieuws

Het begon iets minder roze toen ik begin juni aangereden werd door een tractor. Mijn auto had niet veel schade maar ikzelf daarentegen had wel wat meer last. De eerste dagen kon ik niet zitten zonder meer tintelingen te krijgen in mijn handen en duizelig te worden. Nadat ik verschillende angstige verhalen gehoord had over nekletsel besloot ik toch maar na 3 dagen een arts te bezoeken. Het bleek alleen spierletsel te zijn en een zenuw die knel zit.Na wat rust had ik vrijdag 22 juni extra onderzoeken bij de revalidatie om te kijken hoe ik zo snel mogelijk klacht en pijn vrij kon zijn. Het onderzoek viel een beetje tegen en er werd besloten dat ik eerst 6 weken moest rusten om meer schade te voorkomen.

Een dag later had ik NK tafeltennis dat ik echt niet wilde missen. Ik gooide mijn charme in de strijd en na een onderhandeling mocht mijn 6 weken rust op de zondag ingaan.
Ik had al 2 maanden niet getraind en ik had een nieuw batje dus ik had al wel een vermoeden dat het niet zo best zou gaan. Ik had natuurlijk ook meer pijn ondanks mijn extra morfine en was mijn concentratie ver te zoeken. Ik zag en hoorde ook steeds dingen die er toch echt niet waren.
Maar zoals de titel al doet beloven eindigde het allemaal in het roze. Het ging boven verwachting goed en liet iedereen, maar mezelf het meeste, versteld doen staan van mijn prestaties. Ik won alle wedstrijden met 3-0 en de finale was zelfs in een recordtijd van 6 minuut 28. Dat hadden ze nog nooit meegemaakt.

Ik mag me nu een jaar lang Nederlands kampioen tafeltennis noemen zowel in de enkel als in de dubbel. Het voelt allemaal nog een beetje vreemd en onwerkelijk maar op deze roze wolk is mijn pijn veel beter te hanteren dan normaal.

Bekijk & lees alle columns door Yvette Moerdijk