Goed geregeld
‘Gehandicapten krijgen toch alles vergoed?’
De 60-plusser en zijn kleinzoontje staan plotseling stil. Verbaasd staren ze hoe ik met een afstandsbediening mijn rolstoelbus open doe. ‘Autobots… transform!’ hoor ik het jongetje denken. Zoefff… de achterdeuren gaan open. Volgende knopje…. Lift zakt naar beneden. Ik rol de lift op, ga omhoog, rij achter het stuur, en sluit de deuren automatisch.
Opa loopt naar me toe en zegt: ‘Tjonge… wat is het toch goed geregeld in Nederland. Allemaal van de overheid gekregen hè?’
‘Dat was vroeger!’ antwoord ik snibbig.
In 1997 werd mijn rolstoelbus door het GAK vergoed, omdat ik daardoor kon werken. Het busje op de foto heb ik sinds 2009, nu acht jaar dus. Dat kon ik kopen dankzij inruil en een klein spaarpotje. Aanpassingskosten gingen via de Wmo. Daar moest ik wèl 3 jaar lang 300,- euro per maand eigen bijdrage voor betalen.
Over een jaar of 7 is mijn busje 15 jaar oud en begint aan vervanging toe te raken. Dan kan ik nergens meer aankloppen. Overheidshulp is geschrapt en sparen lukt niet meer. Men heeft gehandicapten de laatste jaren genadeloos uitgeknepen.
Een rolstoelbus rijden kost veel meer dan een zuinige kleine auto. In tientallen dingen zijn wij trouwens duurder uit dan ‘gezonde’ mensen. Terwijl ons inkomen doorgaans lager is!
De enorme eigen bijdragen mag je ook niet fiscaal verrekenen, terwijl het extra ziektekosten zijn. Goed geregeld?
Rolstoelonderhoud… goed geregeld?
Buurvrouw zag het busje van de monteur voor mijn deur staan. Het was uitbundig voorzien van positieve kretologie. ‘Wat fijn dat er direct iemand voor jullie klaar staat’ zei ze. ‘Goed geregeld!’
Echt niet! Reparaties duren soms weken. In die tijd martel je met een kapotte rolstoel of een ongeschikte vervangende. De monteur die onlangs kwam, was eerlijk. ‘Fusies mijnheer, en dan blijken de computersystemen niet op elkaar aan te sluiten. We krijgen een werkbon om bij iemand een handbike te repareren, en dan gaat het om een doucherolstoel. Het is een zooitje geworden.’
Beeldvorming ‘Goed geregeld’
Hoe komen we van de beeldvorming af, dat gehandicapten alles vergoed krijgen? En van het beeld dat de overheid kennelijk van ons heeft? We zijn geen profiteurs of aanstellers… we willen gelijke kansen en zelfstandig meedoen, gesteund door het VN verdrag!
Ondankbaar?
‘Vergelijk eens met gehandicapten in arme landen, wees niet ondankbaar’ denkt u misschien. Klopt, en hun situatie moet echt verbeteren! Kwestie van sociaal fatsoen van ons, rijke landen. Maar dat fatsoen moeten we zelf ook niet kwijtraken en denken dat hier alles ‘goed geregeld’ is. Niet dus!
