Nieuws

Oma vertelt, of zoals mijn vriendinnen mij noemen ‘Granny’! Toen ik vorig jaar mijn Bikkeljaar begon had ik hoge verwachtingen, voornamelijk van mezelf. Terwijl jullie dit lezen zit ik ergens aan de andere kant van de wereld in Ecuador en ben ik aan het genieten van een prachtige reis. Geloof mij, je kan het slechter treffen! Nu zo aan de andere kant van de wereld is het ook een mooi moment om bepaalde dingen echt af te sluiten en verder te kijken naar komend jaar!

Bikkel

Naast de hoge verwachtingen van mezelf had ik in het begin ook wat moeite met de benaming van ‘Bikkel’. Vanuit mijn verpleegkunde opleiding stond de naam bikkel synoniem voor mannen met maar 1 bal. Nou ben ik geen man en technisch gezien heb ik geen één bal, maar heb ik er twee. Ik ga geen uitdaging uit de weg en ik bewijs graag het tegendeel van wat anderen mensen roepen.
Het zat hem misschien niet eens zo zeer in de naam maar waarschijnlijk meer in het feit dat ik mezelf niet zo zeer een echte Bikkel vond/vind. Ik kan (bijna) alles nog, dat bijna staat tussen haakjes omdat ik zelf vind dat ik alles nog kan of tenminste moet kunnen. Ik denk dat veel ‘Bikkels’ dit wel herkennen. Jezelf niet zielig vinden en ongekend hoge eisen stellen aan jezelf. Ik in ieder geval wel, het kan namelijk bijna altijd beter, mooier en sneller. Veel van die gedrevenheid komt voort uit mijn fysieke uitdaging (ik heb echt een hekel aan de term beperking), de drang, de drive en mijn positiviteit.

Falen of leren

Ik heb mezelf dus heel sterk ‘gemaakt’ en ik blijf mijn grenzen hierin verder opzoeken en oprekken. Dat heb ik gedurende het afgelopen jaar dan ook veelvuldig gedaan. Daardoor heb ik mijn Bikkeljaar niet zo kunnen inrichten als ik graag had gezien. Dat vond ik lastig want naast opgeven is ‘falen’ of niet doen wat je beloofd voor mij net zo lastig of misschien wel lastiger! Ondanks dat ik nu niet een succesvolle sportmarketing onderneming heb, zoals ik mij had voorgenomen aan het begin van het Bikkeljaar. Ik weet nu dat ik niet ‘gefaald’ heb. Ik heb heel veel geleerd! Zo weet ik bijvoorbeeld dat ik heel veel kan hebben, dat ik pas van het padje raak (letterlijk en figuurlijk)  als ik de personen waar ik op leun, steun of die mijn praatpaal zijn, niet meer heb. Als zij het vertrouwen verliezen of mij in de steek laten. Mede daarom koester en waardeer ik mijn (Bikkel) familie en vrienden zo ontzettend. Soms is alles wat je nodig hebt een flinke knuffel of aanmoediging dat je het kan en dat het goed komt en dat is rijkelijk aanwezig en wordt ernstig gewaardeerd!

Spijt, zonde van je tijd

Er werd ooit wel eens tegen mij gezegd dat ik met een voet op de rem leef, er niet voor durf te gaan. Nou dat is niet meer! Ik doe wat ik zeg en ik zeg wat ik doe en hecht daar ook veel waarde aan. Aan het einde van de dag moet je namelijk blij zijn met jezelf, maar ook zoals een goeie vriend tegen mij zei “mocht je overlijden (wat natuurlijk niemand wil, maar zoals ik inmiddels ook weet een ongeluk zit in een klein hoekje…) dan moet je tevreden terug kunnen kijken, blij zijn bent met wie je bent, wat je hebt gedaan en het belangrijkste geen spijt hebben, want spijt is zonde van je tijd!

Acceptatie

Inmiddels begin ik het steeds meer te accepteren, leer ik nee zeggen en mijn grenzen aan te geven. Nu aan het einde van dit Bikkeljaar heb ik niet de onderneming opgestart die ik graag had willen hebben, maar al mijn keuzes gedurende dit jaar heb ik ook echt voor mezelf gemaakt. Mijn eigen sportmarketing bureau blijft een wens, maar voor nu ga ik eerst op zoek naar wat meer ervaring, zodat als ik straks echt iets voor mezelf begin ik meer vlieguren heb gemaakt.
Zoals Jason Mraz zingt “I won’t give up”, dat zit namelijk niet in mijn DNA. Het is belangrijk om te vechten voor wat je wilt en waarin je gelooft en doen waar je gelukkig van wordt.

Iets wat de rest van de Bikkels en ik heel letterlijk nemen en ik iedereen aanraad is het volgende:
Don’t limit your challenges, challenge your limits! 

Net als ik hebben ook heel veel anderen al veel moeten opgeven. Ik denk niet dat ik of eigenlijk iemand zoveel zou moeten opgeven. Dus blijf dromen, wensen en gun elkaar deze dromen en wensen!

Granny sluit af!

Blog geschreven door Lotte:
Lotte van Trigt komt uit Haarlem, heeft reumatoïde artritis en twee ingezakte ruggenwervels. Naast het afronden van haar studie, wil zij samen met de steun van haar Mentorbedrijf Remeha een sportmarketing bureau starten.

Bekijk & lees alle columns door de Bikkels van Bart de Graaff Foundation.