Gratis parkeren in Barcelona met gehandicaptenkaart, of toch niet?
Na een geweldige zwangerschap heb ik na de geboorte van mijn jongste dochter een verschrikkelijke terugval in mijn ziekte gehad. Na enigszins hersteld te zijn waren mijn man en ik toe aan wat tijd voor onszelf en met de liefde waarover mijn man over de stad Barcelona sprak besloot ik stiekem een vakantie daar naar toe te plannen. Via internet een hostel gezocht in het centrum. Via een budget vliegmaatschappij een vlucht geboekt. En oppas voor acht dagen geregeld voor de kinderen. Van het hele traject hield ik een dagboek bij en ik liet kleine hints vallen voor mijn man, ook al had hij het niet door. De single Barcelona van Blöf heb ik grijs gedraaid maar ook dat viel niet op. Pas bij de incheckbalie werd duidelijk waar we heen gingen. Het werd een vakantie om niet te vergeten. Tapas, cultuur, romantiek en zon maakten dat we uitgerust door deze mooie stad slenterden, en de bekende plekjes van Barcelona bekeken zoals Park Guell, de kathedraal en het museum van Kandinsky. Na de vakantie namen we ons voor dit gevoel vast te houden en niet meer te vergeten.
Maar de werkelijkheid is natuurlijk dat je weer aan het werk gaat, de kinderen en mijn ziekte de nodige aandacht vroegen. We begonnen te voelen dat de romantiek en het gevoel van Barcelona aan een opfrisbeurt toe was. Dus plande ik stiekem weer een tripje. Een lang weekend deze keer. Vliegen op Girona, voor het eerst met rolstoel, en dan met de huurauto naar Barcelona. Ik heb een gehandicaptenparkeerkaart; parkeren is dan gratis in Barcelona. Je moet soms een blokje of twee om voordat je een plekje hebt, dus toen de auto eenmaal goed stond dichtbij het hostel, hetzelfde hostel als acht jaar terug, hebben we daar de auto laten staan. We hebben de rest per rolstoel, metro en bus gedaan. Overdag gingen we op pad naar de bekende plekjes van Barca en elke avond vierden we de liefde op het terras van een populair tapas restaurantje ergens achteraf, daar waar de Catelanen nog komen.
De laatste avond besloten we moe maar voldaan van alle indrukken een laatste keer op ons favoriete terrasje tapas te gaan eten om de trip af te sluiten. We liepen van het hostel richting het terras totdat ons iets geks opviel. Huh, bij die boom, in dat vak stond onze huurauto toch?! WEG, onze gehuurde Ford was weg! Een gele sticker op de stoeprand. Een Engels sprekende Catalaan wist ons uit te leggen dat ondanks dat we er met een gehandicapten parkeerkaart stonden, we voor het justitieel paleis stonden. De politie vond de auto waarschijnlijk verdacht omdat hij er meer dan twee dagen had gestaan en niet uit “hun Barca” kwam. De auto was daarom dus weggesleept. De enige mogelijkheid was om naar het depot van de politie te gaan, een boete te betalen en hem ophalen. Daar sta je dan in je rolstoel, het depot aan de andere kant van de stad! Aangezien onze vlucht de volgende dag heel vroeg ging hadden we weinig keus dan om het nu meteen maar te gaan regelen. Taxi dus maar en op naar het depot. Daar aangekomen zit er een dame aan een loket. Ze spreekt geen Spaans, geen Catalaans en geen Engels zelfs al zou ze het kunnen. Zelfs de Spaanse toerist die de pineut is staat ze niet te woord, want je zou eens verhaal komen halen. De enige manier om je auto terug te krijgen is bijna driehonderd euro betalen, vervolgens wordt hij dan netjes naar buiten gereden. Voor wie klaagt dat gehandicapten overal gratis mogen parkeren, ik heb mijn parkeergeld weer betaald!
Bekijk & lees alle columns door Marieke van der Aalst.
Europese invalidenparkeerkaart –
Gehandicapten parkeerplaats – Invalidenkaart – Invalidenparkeerplek –
Gehandicaptenplaats – Rolstoel P