Herkenbare column: ‘Gehandicapten hebben tijd zat’
Naar aanleiding van het artikel ‘Gehandicapten hebben tijd zat’ van Kees de Jager, waarin hij schrijft over de tijd die hij per jaar kwijt is aan zijn handicap, zijn er meerdere reacties binnen gekomen.
In zijn artikel schrijft Kees dat hij vorig jaar zijn uren heeft bijgehouden. Totaal is hij 601 uur kwijt aan zijn handicap, wat uitkomt op 11,5 uur per week. Je kan het dus een parttime baantje noemen! Naast de tijd die hij kwijt is aan zijn handicap doet Kees vrijwilligerswerk en werkt hij als freelancer 20 uur per week. “Ik ben géén uitzondering. Veel gehandicapten zullen zich in dit verhaal herkennen. Hoezo ‘tijd zat?”, schrijft Kees in zijn column.
Lees de column ‘Gehandicapten hebben toch niks te doen, tijd zat >
Lees hieronder een aantal reacties van mensen die de column heel herkenbaar vinden.
Een van de ontvangen reacties is van Marijke Schipper. Zij is een alleenstaande mantelzorger/begeleidster van haar twee autistische kinderen. Daarbij komt dat ze zelf ook wat mankementen heeft en inmiddels een chronische burn-out. Zij merkt net als Kees, dat ze veel tijd kwijt is aan de bureaucratie. Marijke wordt van kastje naar de muur gestuurd, nog steeds is er weinig duidelijk. Inmiddels krijgt ze hulp van een ombudsman, vanwege verschillende fouten van instanties.
>> Klik hier voor de volledige reactie van Marijke Schipper
Cara Strijdhorst merkt het ook. Van partner is ze veranderd in mantelzorger. Ze is behoorlijk veel tijd kwijt aan het huishouden en de handicap van haar vriend. Waar hij in het begin nog veel zelf kon, rust veel werk nu op Cara haar schouders. Ze is minder gaan werken omdat ze het anders niet gedaan kreeg. Haar vriend is bij diverse artsen langs geweest, met de conclusie dat zeven tenen geamputeerd moesten worden. Hij heeft kunststof schoenen gekregen, waarmee hij opnieuw leert lopen.
>> Voor de volledige reactie van Cara klik hier voor meer
“Ook voor mij betekent het gehandicapt zijn een parttime baan, althans zo voelt het”, schrijft Wilma Kieft. Zij zit nog midden in een medisch onderzoekstraject en is pas sinds december rolstoelgebonden. Ze is nog niet zoveel tijd kwijt als Kees, maar de ziekenhuisbezoeken zorgen voor veel uren. “Al met al zit ik op zestig uur and counting. Verdeel zestig uur over de afgelopen acht maanden en dan zit ik op 7,5 uur per maand. Het is niet zoveel als bij een parttime baan, maar het is ook niet niks. Mensen onderschatten dat wel”.
Anita van Zomeren vult het artikel van Kees nog wat meer aan. “Boodschappen doen, naar het toilet gaan en kleine klusjes in en om het huis kosten extra tijd omdat alles met hulpmiddelen wordt gedaan. Of ik word geholpen door een ander”, aldus Anita. Ze is 56 jaar oud en heeft sinds haar 17e toenemende problemen met haar rug. “Sinds twee jaar heb ik een korset van stuit tot aan schouderbladen. Dit verlicht de pijn maar geeft meer bewegingsbeperking” schrijft ze.
Wil je weten hoe Anita omgaat met haar handicap lees verder >>
