Het relatieve van winnen
Ik las onlangs in het AD een artikel “Er is niks mis met falen”.
Er is een soort wereldwijde beweging op gang gekomen waarvan de organisatoren vinden dat niets mis is met falen.
Ze stellen dat door hun faalverhalen te delen, mensen naar elkaar toe groeien.
Het ging met name om het falen van diverse start ups. De sociale druk die er heerst om te slagen in het leven.
Succes te hebben.
Ik vond dat wel een interessante maar ik vroeg me toch een paar dingen af. Het ging met name om wel of niet succes hebben als ondernemer of als schrijver.
Dit artikel neemt als maatstaf van wel of geen succes, financieel succes. Is dat een relevante maatstaf? Ik denk helaas wel in onze materialistisch maatschappij.
Ik moest aan het boek “Status angst” denken van Alain Proton. Hij stelde dat iemand een “loser” is in onze maatschappij bij gebrek aan financieel succes.
Wat dat betreft zijn wij gehandicapten losers van onze maatschappij ultimo forma.
Maar ik vraag me dan af, wat is een loser ofwel verliezer zijn? Je bent toch pas een verliezer of winnaar als je deelneemt aan een wedstrijd waarin je kunt winnen of verliezen?
Aan welke wedstrijd hebben u of ik als gehandicapte dan deelgenomen? Daarbij is er ook nog een onderscheid tussen een aangeboren en niet aangeboren handicap. Ben je in het ene geval een loser en in de andere niet of is daar geen onderscheid?
In ieder geval in status gelijk.
Gek eigenlijk dat succes of geen succes hebben in het leven gerelateerd is aan geld en status.
Een vriend nodigde me gisteren uit voor een biertje; hij had wat te vieren. Hij is na een slopende procedure van dik een jaar benoemd tot professor aan de universiteit van Maastricht.
Status. Ikke? Niet echt, maar ik had wel even van te voren met schermen van hem gewonnen.
Winnen is dus relatief…
