Hoge hakken
Dinsdagavond. Ik nestel me op de bank. Mijn schoenen gaan uit en de televisie gaat aan. En daar is ze: Amara Onwuka, een weervrouw van RTL4. Ze heeft superlange benen en daaronder ook nog eens super hoge hakken. Als ik haar zie, hoor ik nauwelijks het weerbericht
Dan kijk ik vluchtig naar mijn eigen benen, die net de rand van de bank halen, als gevolg van mijn groeistoornis. En dan kijk ik naar mijn net uitgetrokken schoenen, die netjes geparkeerd onder de tafel staan: stevige, orthopedische schoenen, speciaal voor mijn voeten gemaakt.
Een groter verschil tussen Amara’s benen en schoenen en mijn benen en schoenen is er bijna niet. En dan word ik toch wel een beetje jaloers. Jaloers op haar lange benen en elegante schoenen. Maar nog meer benijd ik haar om haar balans en het feit dat ze überhaupt op zulke schoenen kan lopen.
Toen ik rond de twintig was en nog goed kon lopen, bezocht ik tijdens een vakantie een overdekte markt in Italië. En daar stonden ze: hoge hakken in maat 33. Die moest ik natuurlijk passen. Het werd een teleurstelling. Mijn brede voet klemde in de elegante schoen en ik voelde enige frustratie opkomen. Schoen nummer twee heb ik niet eens meer aangetrokken. Weg illusie.
Schoenen kopen was voor mij altijd lastig vanwege mijn kleine maat en brede voet. Ik kwam vaak uit bij sneakers of stevige stappers. Nooit eens een elegante schoen. Sinds ik slechter ben gaan lopen en steeds vaker mijn enkel verzwikte, ben ik – op aanraden van mijn revalidatiearts – gezwicht voor de orthopedische schoen. En ik moet toegeven, dat had ik veel eerder moeten doen. Deze geven een stuk meer stevigheid en stabiliteit dan een gewone sneaker. Ik weet nu dat een mooie vrouwelijke schoen niet voor mij is weggelegd.
Het weerbericht is al lang voorbij als mijn gedachten nog rond mijn beperking dwalen. Ik beur mezelf op en denk aan een uitspraak die ik ooit van een goeie vriendin heb gekregen: ‘Een sterke vrouw heeft geen naaldhakken nodig om groot te zijn.’ En zo is het maar net. Ik tracht het onderwerp in mijn hoofd voor nu af te sluiten en me te richten op de film die net is begonnen.
Toch, als Amara weer eens gaat vertellen welke buien en windvlagen we over ons heen kunnen gaan krijgen, zal ik hoogstwaarschijnlijk weer naar haar benen en schoenen kijken. Al is het alleen al omdat ik me blijf verbazen over haar stabiliteit en het feit dat ze op zulke schoenen kan lopen.
Ik hou het bij mijn robuuste, met liefde speciaal voor mij gemaakte, orthopedische schoenen, die netjes op me staan te wachten onder de tafel.
