Hoogopgeleid
Onze dochter hoort bij de hoogopgeleiden. Ze is zo hoog opgeleid dat ze nu aan de top zit van haar kunnen. Hoger kan ze eigenlijk niet.
Het heeft ons offers gekost, maar de meeste ouders hebben alles voor hun kinderen over. Wij willen allemaal dat onze kinderen het zo goed mogelijk hebben.
De opleiding van onze dochter liep wel een beetje anders dan van de gemiddelde kinderen van haar leeftijd. Al gauw kwamen deskundigen ons (haar ouders) vertellen hoe wij haar het beste konden stimuleren tot ontwikkeling. Mensen die ook aan de top stonden van hun kunnen wilden hun kennis in dienst stellen van onze dochter. Kosten nog moeiten werden gespaard en nu mag ze met al haar verworvenheden verder gaan. Gelukkig blijven er nog steeds deskundigen bij haar in de buurt om haar zo af en toe gade te slaan en adviezen te geven; een mens is ten slotte nooit te oud om te leren.
Onze dochter op haar beurt laat ook weer zien wat ze met de verworvenheden allemaal doet. Ze prikkelt mensen, leert mensen geduld te hebben en leert mensen anders te kijken naar het leven om hen heen. Ze leert mensen dankbaar te zijn voor wat ze hebben en dat de dingen die wij gewoon vinden eigenlijk niet zo gewoon zijn. Ze laat ons andere waarden zien en dat doet ze allemaal zonder een woord te zeggen.
Ze redt het om ons blij te maken met een glimlach, maar ze redt het ook om onze machteloosheid te voelen. Ze redt het om onze gevoelens dieper te voelen dan wij zouden willen. Menig psycholoog zou jaloers kunnen zijn op de diepte die zij bij anderen kan bereiken. Ze brengt beroering, gevraagd of ongevraagd.
De opleiding van onze dochter heeft haar vele mogelijkheden gegeven. Ze kan als de beste een melkkannetje op haar neus zetten zonder het te laten vallen. Ze kan als je even niet oplet je eten van je bord toveren. Ze kan bier drinken met een snelheid waar je stil van wordt. Ze kan een hele toiletrol versnipperen in kleine stukjes. Ze kan op foto’s aanwijzen wat ze wil. Ze kan zich zelf met scheerschuim insmeren. Aan haar gezicht kan ze laten zien waar je nooit weer koffie moet gaan drinken. Ze kan zelf de tv aanzetten. Ze kan de aan de douchewand hangende druppels volgen met haar vingers. Ze kan laten zien dat ze liefheeft en is dan niet belemmerd of het wel de juiste tijd of de juiste plaats is om dat te laten merken.
Ze is niet onder de indruk van andere hoogopgeleide of hooggeplaatste lieden en ze is ook niet onder de indruk van lieden zonder opleiding en laaggeplaatsten. Ze is alleen maar onder de indruk van de allergrootste gave die wij hebben ontvangen: de gave van de liefde.
Vorig jaar werd ook onze dochter uitgenodigd bij een trouwerij in onze vorige woonplaats, de woonplaats waar ze is opgegroeid en waar ze haar goed kennen. Tijdens de kerkdienst vielen haar speeltjes weer op de grond en haar geluiden waren er weer te horen. Na afloop van de trouwdienst werden wij aangehouden door een oude man. Zijn woorden vergeten wij nooit: ”Jullie missen wij niet, maar jullie dochter, die missen wij.”
