Ik heb een geheim…
Waarschijnlijk hebben meer mensen dat. Vaak onschuldig, zoals ik, maar toch..
Het is heerlijk om de spot te drijven met je handicap.
“Wheelchairmafia” maakt er t-shirts-opdruk mee. Op een staat: “I am not handicapped, I am just lazy”. De andere “walking is so overrated.”
Eerlijk gezegd durf ik ze alleen ‘s-nachts te dragen. De enige die die shirts te zien krijgen zijn de mensen van de verzorging in de ochtend, als ik met een duf hoofd de deur open.
Ik zal ze eens vragen wat ze er van vinden.
Vijf-en-dertig jaar ben ik nu gehandicapt en met een vriendin die ik nog ken van het revalidatiecentrum lachen we nog wel eens over de grappen die we daar uithaalden in het revalidatiecentrum. Wat had onze fysiotherapeut het te verduren…. Achtervolging met gejatte injectiespuiten gevuld met water. De verzorging die ik nat maakte wanneer ik onder de douche ging. De koude straal water die ik als wraak kreeg nam ik voor lief. Met enkele mensen achter een elektrische rolstoel… Wat ging het mis in de bocht!
Jongens, wat ben ik saai geworden…
Wordt tijd dat ik niet alleen in mijn dromen de boel op stelten zet!
Overdag probeer ik diplomatiek te praten over fouten in toegankelijkheid. Pff wat vind ik dat moeilijk… Mijn glimlach strak op mijn gezicht. ‘s-Nachts hoor ik bij een handbike-bende… We leven ons uit in protesten tegen illegaal geparkeerde auto’s op invalidenparkeerplaatsen. Onneembare opritten. We gebruiken taal op een humoristische, protesterende manier.
Tot, om 7 uur, de wekker weer gaat…
