Ik neem je vrijwillig mee!
‘Mocht
je nog eens iets over andere bewonersinitiatieven willen weten, ga dan eens
kennis maken met de initiatiefnemers van Buurt Mobiel in Overvecht’,hoorde ik
van U Onbeperkt. Ze zijn bezig met mobiliteit. In mijn hoofd gaat het dan
meteen ook over vrijheid. Kortom, voldoende reden om eens die kant op te gaan.
Ik kijk naar Red Diamond, mijn rollator en Super Trooper, mijn auto. Zij zien mijn
vragende blik en ze knikken allebei. Te paard!
Ik
kom aan bij een enorm hek. Moyra doet dat voor mij open. ‘Je moet achter op het
terrein zijn, daar zitten we.’ Ik stop voor een grote en oude hangar. Samen met
Diamond start ik de verkenningsroute. Een koude hangar met een oude caravan. De
uitvouwbare tent doet het nog, we kunnen binnen zitten en de kleine elektrische
kachel aanzetten. Zo praten vrijwilligers met elkaar: enthousiast, betrokken,
vol idealen in een koude hangar. Telefoontjes komen binnen: wie wil waar en wanneer
heen. Ik heb mazzel en maak net de dienstoverdracht mee. Een goede gelegenheid
om met de chauffeurs kennis te maken en een rondje met hun elektrische voertuig
te rijden.
Waar
is Buurt Mobiel goed voor, zou je jezelf kunnen afvragen. Het antwoord is
eenvoudig: mocht je een fysieke, verstandelijke of psychische beperking hebben
die het gebruik van het openbaar vervoer verhindert, dan kun je gewoon Buurt Mobiel bellen. Of je
nou boodschappen wilt doen, naar de zwembad wilt gaan of jouw vriend(in)
bezoeken. Een vrijwilliger komt je ophalen en brengt je naar de gewenste plek. Gewoon
gaan zitten, zij zorgen verder voor jouw rollator of (opvouwbare) rolstoel. En
hop: wegwezen.
Peter,
Eelke en Ad komen achter elkaar naar binnen. Zij doen de rits van de opgewarmde
tent open en daarna netjes dicht. Natuurlijk ben ik nieuwsgierig waarom zij in
een klein, grappig voertuig zitten en met de bewoners van Overvecht binnen hun
wijk rondrijden. Ik krijg antwoorden met een glimlach. ‘Ik ben 100% afgekeurd
voor werk, maar thuis zitten is geen optie. Ik houd van sturen en van dienstverlening
en met mensen omgaan.’ ‘Het is verdomd leuk om in zo’n wagentje te rijden,
iedereen lacht en zwaait.’ ‘Bezig zijn, lekker met mensen in contact zijn.’
‘Het geeft voldoening, je voelt jezelf gewaardeerd. Ik kan het aan iedereen
aanbevelen.’
En
wat voor reacties krijgen jullie, vraag ik nieuwsgierig verder. ‘Zij vinden
het, in één woord, fantastisch.’ ‘Het is eerst spannend, maar na drie minuten
vertellen ze alles wat zij meemaken.’ ‘Voor sommigen van onze vaste gasten is
dit ritje hun wekelijkse middag uit.’ Dus jullie spelen ook de rol van een psycholoog?
‘Jazeker, maar het ene oor in en de andere uit, want soms luisteren we naar
heftige verhalen’. Petje af, denk ik.
Ik
maak een klein ritje op het binnenplaats mee. Het is erg grappig: ik word
zorgvuldig in het wagentje geholpen, Diamond wordt met een vanzelfsprekend
gebaar opgepakt en de kleine groene buurtmobiel met bijpassende lichtbruine
stoelen is gestart. De middagdienst is begonnen. De vrijwillige chauffeurs gaan
de bewoners ophalen, naar de gewenste plek brengen en intussen naar hun
verhalen luisteren.
Achter
elk ritje zit natuurlijk een Stichting die moet kunnen blijven functioneren.
Het regelen van vergunningen, zorgen voor financiering met subsidies en de
ondersteuning van donateurs blijft een uitdaging. Een uitdaging voor Buurt Mobiel? Daar gaan de vrijwilligers
voor!
