Is lopen een ‘doel’ of ‘middel’?
Onlangs zag ik een documentaire van Monique Kalkman, meervoudig paralympisch kampioene in rolstoeltennis. Op haar veertiende kreeg ze een dwarslaesie doordat ze een tumor had op haar ruggenmerg. Sindsdien zit ze in een rolstoel.
In die documentaire zegt Monique onder andere dat ze pas merkt dat ze een handicap heeft als ze ergens komt waar alleen een trap is. Dat vind ik zo moeilijk te geloven en te begrijpen.
Als je mensen in je omgeving ziet lopen en jij hebt een rolstoel nodig om nog maar van je bed naar het toilet te kunnen, lijkt me het erg moeilijk om dat zo maar te kunnen accepteren.
Wel kan ik me indenken dat haar beperking in haar leven is gegroeid. Zij zal al een behoorlijk eind op weg zijn met haar beperking te kunnen accepteren. Ze was nog maar veertien toen ze al moest dealen met een rolstoel. En ze zei in die documentaire ook wel dat ze thuis geen problemen ondervindt, omdat alles mooi is aangepast.
Wat me nog meer bezig heeft gehouden na het zien van de documentaire zijn haar zinnen: ‘Lopen is geen doel, maar een middel. Een middel om ergens te komen’. Toen ze die zinnen zei, voelde ik een enorme weerstand. De woorden ‘middel’ en ‘doel’ hebben lang in mijn hoofd rondgespookt.
Ik kwam er achter dat voor mij lopen wel een doel is. Ik wil weer uit mijn rolstoel!
Monique Kalkman heeft wel een punt om over na te denken; lopen is een middel om ergens te komen. En heel vaak kom je ook bij je doel met een rolstoel, scootmobiel of driewiel fiets. De afstand is hetzelfde, alleen de manier hoe je er komt, is anders.
Ik wil nog meedoen met de grote massa en daar hoort voor mij bij dat ik lopend ergens kom. Dus is het voor mij nog een doel. Ik wil me niet meer druk hoeven maken of ik een trap of een stoepje tegen kan komen en of ik op de plaats van bestemming naar een toilet toe kan. Ik wil mee in de massa.
Na een paar keer naar die documentaire te hebben gekeken, vroeg ik mezelf af wat ik kan doen om zo te kunnen denken en dingen te kunnen beredeneren als Monique Kalkman dat doet.
Hoe kan ik een manier bedenken om die knop in mijn hoofd om te zetten. Van doel naar middel. Ik neem aan dat me dat toch wel wat rust zou geven.
Al ben ik thans nog, onder begeleiding van een fysiotherapeut, aan het oefenen om terug te kunnen lopen en al lukt het me sinds kort net om thuis een rondje woonkamer met stok te lopen (stok, stap, bijtrekken, enzovoorts), ik zal die rolstoel buiten zeker nodig blijven hebben.
Thuis een doel, buiten een middel dan misschien?
De tijd zal het leren.
