“Kan je het wel?”
Ik hoor wel eens van andere mensen met een fysieke beperking hoe vervelend het is als er vaak aan je gevraagd wordt of je het wel kan, hulp nodig hebt etc. Eigenlijk overkomt mij dat zelden. Tot laatst.
Ik was gestart met een opleiding waar ik veel zin in heb. Maar ik kreeg kriebels van een docent. Zal ik de deur achter je dicht doen? Euhm ik mankeer niks aan mijn armen hoor.
En ik heb hier echt een bloedhekel aan. Ik ben hartstikke zelfstandig, als ik het niet red dan hoor je dat vanzelf wel en je hoeft al helemaal niet voor mij te denken!
Dit was natuurlijk mooie stof voor mijn stand up comedy live show! Ik vond dat ik mijzelf kan verbeteren als spreker. Na lang wikken en wegen hoe, dacht ik dat ik dat het beste kon doen via een stand up comedy cursus. Niet over nadenken, gewoon doen. En wat was dit ver uit mijn comfort zone!
Zeven avonden lang heb ik les gehad en vooral veel geoefend hoe je stand up comedy moet doen. Ik dacht dat het simpel zou zijn en dat je er vooral gevoel voor moest hebben. Nu zat ik net in een groep waarvan ook iedereen dacht dat ze er hun brood mee gingen verdienen en ik deed het alleen maar om mijn podiumervaring te vergroten. Wat tof is het om te leren hoe je getimed een grapje kan maken.
En toen brak de achtste avond aan. De LIVE SHOW. Acht minuten lang (gevoelsmatig in mijn nakie) live op het podium stand up comedy doen! Zes avonden lang heb ik gedacht dat ik dat podium niet op zou gaan. De zesde avond bleek mijn stuk nog steeds niks te zijn. De zevende avond was de generale repetitie en de volgende dag was de live show. Na de zesde avond dacht ik echt, ik ga dat podium niet op. Na een nacht wakker liggen besloot ik dat ik op moest houden met zeuren. Als jij pretendeert de slogan Be Bold, Be Brave, Be You na te leven, dan kan je het dus niet maken om niet dat podium op te gaan. En dus had ik een week de tijd om mijn teksten te herschrijven. En wat heb ik een uitstelgedrag gehad. Ik heb zelfs die week mijn auto van binnen schoon gemaakt! Zondag, de dag voor de generale repetitie, had ik geen keuze meer. Ik moest schrijven. Blijkbaar was die druk goed, want twee uur later had ik mijn tekst geschreven!
Na de generale repetitie bleek dat het wel ok was mijn stuk. De dag van de live show heb ik nog wat dingen verbeterd en toen was het zover.
Wat een dag was het! Zenuwen, vertrouwen in jezelf, wat zal een ander er wel niet van vinden tot ik kan het niet kwamen continu voorbij. Toen ik in de auto zat naar de locatie toe, dacht ik echt dat ik ter plekke moest stoppen om over te geven van de spanning.
En nu? Heb ik ambities als stand up comedian? Nee absoluut niet! Laat mij maar mooi op het podium als spreker staan, daar ben ik veel geschikter voor.
Weet je dit was misschien wel iets te ver uit mijn comfort zone. Maar uiteindelijk groei je daarvan als persoon. Op het podium staan is ineens veel minder eng sinds ik gevoelsmatig in mijn nakie op dat podium stond met stand up comedy. En zo probeer ik telkens mijn grenzen op diverse vlakken te verleggen. Niet voor een ander, maar voor mezelf. Voor mijn ontwikkeling.
Maar het stand up comedy heeft mij wel getriggerd om voor de volgende uitdaging te gaan. Een live show in het theater met verhaal en comedy. Spannend? Zeker. Uit mijn comfort zone? Zeker. Gaan we het doen? Ja. Wanneer? Dat wordt een vijf jaren plan! To be continued.
