Nieuws

Als mens met rolstoel ben je afhankelijk van je wielen, meer nog dan van schoenen. Je kunt altijd nog in je rolstoel zitten met je sokken, of desnoods sloffen aan. Als je wielen het om wat voor reden dan ook niet doen heb je een gróót probleem.

Zo is alleen al een lekke band onoverkomelijk, doorrijden betekent dat je de velg aan gort rijdt en dan ben je nog verder van huis. Meestal is een rolstoel bij een bedrijf in lease-contract met de gemeente. Maar wat nou als de stoel of voorziening net niet bij dit ene bedrijf in onderhouds contract is?
 
Dan…. wordt er veel, heel veel geduld gevraagd en zijn er vele schijven te bewandelen om tot het doel te komen: een werkende voorziening.

Sjoerd heeft een tripple stoel van SOWECARE. Een ware uitkomst. Want dit is een product die de zelfredzaamheid van rolstoelers heeft erkend. Het is een tripple stoel met grote rolstoelwielen en een elektrische hoog-laag voorziening d.m.v. van een accu.

Deze stoel is een schoolvoorziening, dus niet van de WMO maar van het UWV. En het UWV heeft weer heel andere regels dan  de WMO. Het UWV heeft maar 1 bedrijf waar het zaken mee doet: Welzorg. Maar daar kwam de stoel niet vandaan. Dus de monteurs van Welzorg kennen de stoel niet, hebben er geen onderdelen van en kunnen hem dus ook niet maken als hij stuk is.

De hoog-laag unit deed het niet en juist die functie wordt het komend semester, ingaand NU, belangrijk.

Het begon met een simpel lader probleem. Dacht ik.
Sjoerd is verhuisd van het VMBO naar het MBO en meldde dat hij de verkeerde lader had meegekregen van het VMBO. Naspeuring leverde niets op dus heb ik bij SOWECARE een nieuwe lader besteld à 75 euro. Probleem opgelost. Dacht ik.

Nee, er werd niets opgeladen en het palletje van de oplader draaide als een theelepeltje in een kopje in het oplaadpunt rond. SOWECARE weer gebeld en zeer voorkomend geholpen. Maar mevrouw, er is geen andere lader… (ik dacht dat het een kwestie was van een andere lader en… klaar). Maar meneer, deze laders gebruiken we al tien jaar! De meneer van SOWECARE werd even stil aan de lijn, en toen ging er een licht op: “dan is er een ringetje weg van de oplaadunit!”

Een klein ringetje, nog kleiner dan een drukknoopje was de hele oorzaak van het euvel.

Maar dit moest weer worden teruggekoppeld aan het UWV, want zonder opdracht van het UWV mocht SOWECARE niet gaan repareren. Dus het UWV moest een fiat sturen naar Welzorg, de enige waar zij zaken mee doen en Welzorg moest weer een fiat sturen naar SOWECARE en dan pas kon er een monteur ingepland worden.

Inmiddels had ik een papieren brief gehad van het UWV dat zij de reparatie tot 150 euro vergoeden. Ik kreeg het al benauwd. Straks is het vééél duurder dan 150 euro en dan…?

Dus weer SOWECARE bellen en vragen wat ze ervan vonden. Het bleek gelukkig goed.

Dezelfde dag belde de monteur uit Veghel. Hij kon vanmiddag langskomen om 14.30. Jippie!

Ik ving hem op bij de school van Sjoerd en daar bleek ook dat de accu te lang stil had gestaan. Dus ook een nieuwe accu eronder en hopen dat dit in het budget van het UWV valt.

Ter plekke gecontroleerd of hij nu wel hoog-laag kon, dé basale functie voor Sjoerd om straks met praktijkvakken reptiel en aquaria mee te kunnen doen. En ja, alsof er niets was gebeurd zoefde de stoel soepel omhoog en omlaag.
 
We zijn drie maanden verder voor we de stoel weer werkend hadden.

De gezondheid van voorzieningen is vreselijk belangrijk. Zonder goedwerkende voorzieningen geen functioneren. Waar je op bouwt moet het altijd doen. De regels zijn vaak ingewikkeld, ondoorzichtig en onhandig.

We zijn eruit gekomen en blij dat de stoel weer in ere is hersteld.

Column door Corina Mos.