Leeftijd
‘Volgende maand word ik 96 jaar’, zei een buurvrouw die op dezelfde gang woont als ik. Ze vertelde me dat omdat ik haar trakteerde vanwege mijn eigen 48e verjaardag.
96 jaar. Dat is het dubbele van mijn leeftijd. Bijna niet voor te stellen. Ik vroeg haar hoe ze die leeftijd had bereikt.
Weer thuis kwam die zin nog eens in mijn gedachten. ‘Vroeger hard gewerkt…’ Ik heb vroeger ook hard gewerkt, 21 jaar met tussenpozen van 6 rugoperaties en een paar andere ongemakken, maar mijn vroeger zal toch een stuk korter zijn dan haar vroeger. Mijn conclusie daarna was: dus ik word niet zo oud. Dat slaat natuurlijk nergens op, maar toch hield die gedachte me even bezig.
Oud worden heeft niks te maken of je wel of niet hebt gewerkt. Althans dat denk ik. Het is volgens mij een groot deel te wijten aan hoe gezond je leeft en of je geen enge ziektes krijgt, al dan niet genetisch bepaald. Omdat ik vanwege beschadigde zenuwen in mijn ruggenmergkanaal niet meer kan lopen, wil dat nog niet zeggen dat ik niet oud kan worden. Voor zover ik weet, is mijn lijf op dit moment verder gezond.
Ik zal wel zien wanneer mijn leeftijdsgetal stil blijft staan. Tot die tijd adem ik rustig verder en blijf me interesseren in de mens. Zo trok onlangs de reportage op televisie mijn aandacht waarbij onder andere de hersenen werden bestudeerd van een vrouw die 101 jaar was geworden. Deze vrouw had haar lichaam nagelaten aan de wetenschap. Ze lieten eerst een foto van haar in levende lijve zien en daarna toonden ze heel dunne plakjes van haar hersenen. Bizar, maar ook erg waardevol en stoer van haar dat ze die beslissing had genomen.
Zo oud worden als zij heeft ook een nadeel denk ik: ze zal waarschijnlijk familie en vrienden overleefd hebben. Het steeds met minder dierbaren om je heen achterblijven, lijkt me eenzaam.
Leeftijd. Voor sommigen is het maar een getal. Voor mij betekent het meer. Bepaalde leeftijden geven fases in je leven weer. Naar school gaan, je rijbewijs halen, carrière maken, de biologische klok, rimpels en grijs worden… het zijn maar een paar momenten die toch wel samenhangen met je leeftijd.
Als iemand naar mijn leeftijd vraagt, zeg ik wel eens voor de grap dat ik boven mijn navel 28 jaar ben en daaronder 82. Niemand kan buiten bepaalde gebeurtenissen die verbonden zijn met zijn of haar leeftijd, maar het is volgens mij toch ook heel belangrijk hoe oud je je voelt. Dit getal kan behoorlijk afwijken van hoe oud je bent in jaren.
Vorige week was mijn buurvrouw daadwerkelijk jarig. Haar 2 dochters kwamen langs met gebak. ’95 jaar’ stond er op elk taartje. Mijn buurvrouw was een jaartje mis geweest. Op die leeftijd maakt dat niet zoveel meer uit. Ik wens haar een mooi en gezond levensjaar toe.
