Leidsche Rijn Centrum: drempelloos van boven
“De feestlocatie bevindt zich op de begane grond aan de Parijsboulevard 91 in Utrecht. Ook voor minder-validen is de feestlocatie toegankelijk”, stond in de email. Oftewel het toegangsbewijs voor genodigden van het openingsspektakel van Leidsche Rijn Centrum. Na een bouwproces – wat ik vier jaar actief gevolgd heb – opende Leidsche Rijn Centrum (LRC) haar deuren op 16 mei.
Een zonnige dag. Met wind erbij. Ik ben altijd aan het overwegen welk ondersteuningsmiddel vanuit mijn ‘wagenpark’ het best bij een evenement past. Volgens de uitnodiging is de feestlocatie toegankelijk. Er zijn speeches aangekondigd, gevolgd door een wandeling en een podiumfeestje. Dus mijn sportieve rolstoel lijkt de beste optie te zijn. Ik pak de hand van mijn man die op zijn fiets zit en daar rollen we. We hebben wind mee.
Wij komen in de buurt en parkeren de fiets. Het LRC is nog niet af, maar wel een eind op weg. Ik kom de projectleider van de gemeente tegen en vertel dat ik best benieuwd bent hoe toegankelijk LRC is. Ik kan de stoep niet oprollen. Er zijn nog twee rioolbuizen. De projectleider staat helemaal open voor mijn bevindingen over toegankelijkheid. Hij wil ook graag een lijstje met verbeterpunten zien. Hij legt het uit dat er aandacht is besteed aan vlakke wegen en pleinen. De weg naar het Brusselplein – waar het podium nu staat – helt licht. En de pleinen en de winkels zouden voor iedereen bereikbaar zijn. “Klinkt goed!”, dacht ik.
De drempel bij de feestlocatie is met een beetje ondersteuning te overbruggen. De beveiliger wil ook meteen helpen. Binnen kan ik vrij rollen en naar de speeches luisteren. Iedereen is enthousiast. “Wij zijn in Leidsche Rijn in een dorp gaan slapen en in een stad wakker geworden”, zei iemand. Mee eens. Het feestje rond en boven het podium in de zon en wind is ook indrukwekkend. Dansers rond een spiraal hangen aan een kraan, komen naar beneden en nemen de zangeres mee omhoog. Er is geen drempel tussen de grond en de blauwe hemel.
Een paar dagen na de opening ben ik met mijn vriendin wezen shoppen. Met mijn opvouwbare driewieler die rond haar as kan draaien. Het leven blijft bruisen in het Leidsche Rijn Centrum. Op de pleinen en in de winkels. Nieuwsgierigheid speelde wel een rol. Hoe gaat het eigenlijk met fysieke en sociale toegankelijkheid? Kan ik de winkels bereiken, betreden en gebruiken? Voel ik mezelf welkom? Daar gaan toch mijn idealen over: een inclusieve samenleving. Een inclusieve winkelcentrum is daar een deel van.
Wij zijn bij een bekende winkel begonnen. Waar je van alles kan kopen: van een appeltaart tot babykleren. De eerste non-verbale reactie van de medewerkster was: met de fiets mag je niet naar binnen. Maar vóór zij iets kon zeggen, heb ik op een aardige manier (tja, dat kan je ook leren) goedemiddag gewenst en verteld dat ik mijn driewieler als hulpmiddel gebruik “Mag ik door?”. Natuurlijk, wat het antwoord. Verrassend.
Onze winkeltocht in een schoenenwinkel, een aantal kledingwinkels en één met body-producten is vlot verlopen. De drempels waren niet hoger dan twee centimeter, de winkels zijn ruim opgezet en met brede paden ingericht. Dus ik kon doorfietsen en de medewerkers waren gewoon hulpzaam. Ik heb zelfs een paar zachte en comfortabele BOBS schoenen gekocht. Jarenlang heb ik winkelen niet zo ervaren. Nu kan ik meedoen! Het was zo indrukwekkend dat ik naar huis fietste (wind tegen) en naar André Hazes ging luisteren.
