Nieuws

Mijn fiets staat in de voortuin. De voorbijgangers zien hem niet, omdat daar riet voor staat. De kleine steeltjes van daarvoor ontpopten zich tot wuivende pluimen. Tot in het najaar het zo hoog was dat het riet moest knakken. Op een ochtend was het zover. Het had de hele nacht geregend en toen ik de gordijnen opendeed zag ik het slagveld. Het riet ligt troosteloos bijna op de grond en het overwoekert mijn fiets.

Heggenschaar, handig hulpmiddel?

Als nieuwe eigenaar van een benedenhuisje met tuin heb ik nog geen tuingereedschap. Tijd om een heggenschaar te kopen om het gevaar in te dammen. Ik gooi mij in het struikgewas, hoor een groep apen, zie een leguaan, dood een paar slangen en zie daar: mijn fiets. Ik sleep al oerwoud kappend mijn fiets buiten de gevaarzone. Dat is stap 1.

Groot

Ik fiets naar de Intratuin, vlakbij. Daar ben ik van binnen nooit geweest. Wat moest ik met  een bovenwoning zonder buiten daar doen? Ik pak een reusachtige kar, gooi mijn wandelstok daar in, en loop door de winkel heen. Mijn hemel, wat is de winkel groot. En ze hebben de plattegrond van de Ikea gepikt zonder sluiproutes. Dus ik strompel de hele winkel door. Plantjes en planten van allerlei soorten, kleuren en maten. Je hebt van die mensen die alles van planten weten, ik ben het tegendeel daarvan. Mijn kennis komt niet verder dan de naam van gras en riet.

Zigzag

Ik struin dus tussen de plantjes door. Niet rechtdoor natuurlijk, allemaal leuke zigzag paden hebben ze aangelegd. Een beetje hoe ze straten aanlegden in de jaren 70. Wat hemelsbreed 100 meter is, is daardoor uitgerekt tot minstens het driedubbele. Ik kom bij de huisdieren. Wat huisdieren met planten te maken hebben weet ik niet. Zeker omdat het ook leeft.

Assortiment

Straks komen we nog bij de mensenafdeling. Even kijken of ik een hulpje kan kopen, dan kan de dure hulp in de huishouding er ook uit. Alleen wel kijken of daar een aan- en uitknop op zit. Ik loop langs de aquaria, vijvers, konijnenhokken, hondenbotten, kattenbelletjes en cavia… uhh…dinges. Eindelijk bereik ik het einde van het pand. Nu nog terug.

Ruime duiding

Ze duiden de naam wel ruim, IntraTUIN. Als ik door de kerst, het is nu oktober, heen ben, kom ik tussen de pannen en kussentjes uit. En er is een lunchroom, met stoeltjes. Dat laat ik me niet ontgaan, ik ben doodmoe van het slalommen met één hand met een reuzenkar, ga zitten en kijk om mij heen. Daar zie ik in de verte eindelijk het tuingereedschap. En met immense inspanning sta ik op en ga verder op mijn missie: een heggenschaar.

Tuingereedschap

Ik slalom al sneller door de ‘rotzooi’ heen en kom al snel bij de heilige graal. Ik bekijk het gereedschap en kom dingen tegen die ook in een SM-sexshop niet zouden misstaan. Die arme plantjes toch. Eindelijk ben ik bij de heggenscharen, klein en groot. Ik ben overmoedig en pak de grootste. Dat zal het riet leren.

Masculien

Thuis aangekomen pak ik hem uit de verpakking. Dan slaat de realiteit toe: hoe knip ik die reusachtige schaar met één hand! Stom, stom, stom. Niet goed nagedacht en me laten meeslepen door mijn masculiene drift. Ik kan hem met hangende pootjes weer terugbrengen maar dat doet een man niet zo snel.

Mijn vriendin, die de volgende dag kwam lacht zich rot en knipte de rietstengels kort.  ‘Fouten toegeven’ en ‘Hulp vragen’ zet ik ook mijn digitale to-do lijstje…