Misdadiger?!
Wanneer wij voor een ambtenaar zitten vanwege een aangevraagde voorziening gaat die persoon er volgens mij van uit dat wij misbruik maken van de gelegenheid door te veel aan te vragen… En misbruik moet voorkomen worden!
Vandaag een ombudsman gehoord die vertelde dat er behoefte is aan vertrouwen bij de aanvraag van een PGB. Ik kon hem wel zoenen…
Dat heb ik hem dus ook gezegd.
Vertrouw me en ik hou tijd over om me nuttig in te zetten, om iets van mijn leven te maken.
Of blijf ‘op mijn nek’ zitten met uw wantrouwen en ik zal mijn energie moeten steken in een gevecht om te overleven. Om u met cijfers en doktersverklaringen te bewijzen dat ik echt mankeer wat ik vertel. Om, na de afwijzing van het voor mij noodzakelijke en een rechtzaak tussen al de verplichtingen door die het gehandicapt zijn met zich meebrengen, nog meer te mankeren (stress).
Participatie? Denkt u echt dat dat dan nog zal lukken?
Meteen na die ombudsman kwam er weer zo’n type met “hoe controleren wij dan dat er geen misbruik gemaakt wordt?”
Hellup, ik wil gewoon een leven hebben…
