Muziek
Het was de muziek.
De herkenning. Een primair gevoel.
Je kunt niet meer communiceren.
Nee spreekt niet meer in de taal zoals de meesten spreken.
Onbegrijpelijk voor een ieder, maar niet iedereen speciaal.
Wat bedoel ik nu? Heb ik afasie?
Ja, nee, of toch?
Ik heb afasie omdat ”eén of andere arts mij dat stempel heeft opgedrukt.
Maar ikzelf denk enkel dat mijn manier van communiceren alleen maar anders is geworden.
Weet u, ik heb boeken gelezen waar ik niets van begreep.
Had de schrijver nu afasie omdat ik het niet begreep?
Nee, zeker niet want de meeste mensen begrepen wel wat hij bedoelde.
Ik spreek niet meer de taal van de meesten.
Daarom heb ik afasie.
Maar, maar mijn kind snapt mij wel!
Juist daarom heb ik geen afasie!
Ik laat mij mee voeren op de muziek van U2.
Sunday, bloody Sunday…
Gaat die muziek niet over de strijd in Ierland tussen de katholieken en de protestanten?
De strijd tussen wat de meeste mensen (niet jouw taal) spreken en begrijpen en die andere kleine groep die jouw taal wel spreekt en begrijpt.
Het gaat toch over de dezelfde God?
Het gaat toch over communiceren, de zelfde taal?
Ja, ja, maar niet iedereen beleeft God op de dezelfde manier.
Ja, ja, maar niet iedereen beleeft communicatie op de dezelfde manier.
Beleef muziek zoals ik het beleef…
