Raddraaien: een vorm van rolstoel-emancipatie!
Soms heb ik last van mijn saaie imago. Eerlijk gezegd ben ik een type dat best wel in is voor een vrolijke streek.
In het verleden ben ik een watergevecht aan gegaan met buurtjongens die met die giga waterpistolen rijdende auto’s natspoten. Ik begon net rustig mijn tuintje te sproeien en toen zij van de straat weg-vluchtten kregen zij van mij de volle laag met de tuinslang op open. Zij gingen zich strategisch opstellen achter mijn schuurtje en over de schutting. Blijkbaar paste dit in hun straatje want “of ik even wilde wachtten tot zij hun nieuwe voorraad water gehaald hadden…”.
Ik heb besloten dat 2014 een nieuwe aanpak vereist: een duidelijke, liefst actieve houding om alles wat er aan nieuwe maatregelen bedacht wordt op een duidelijke en ondeugende manier tegemoet te treden.
Vorige week heb ik iemand die mij bij mij (gratis) vrijwilligerswerk betaald advies wilde geven een rekening van 15.000 euro gestuurd wegens voor zijn doelgroep gedane moeite. Ik schoot er niet veel mee op, helaas, maar het voelde wel goed 😉
Verder wat er aan fouten naar mij toe gemaakt worden onderuit te halen op een prikkende manier.
Ik noem me geen rolstoeler meer maar een “Rad-draaier”: een belhamel, deugniet en dwarsligger. Een “aanstoker tot oproer” valt er blijkbaar ook onder…
Column door Pia Hendriks