Reisje met de trein
Met de trein naar Terschelling en daar in rolstoel met zonnepaneel het strand op.
Een paar maanden geleden zijn er eindelijk liften geplaatst op station Tilburg, de stad waar ik woon. Met de komst van liften werd het makkelijker om alleen te gaan reizen met de trein.
Tijd om mijn vrienden en familie buiten Tilburg te bezoeken, dat heb ik ze al zo vaak beloofd, en mezelf ook! Maar het voelde lange tijd als enorme blokkade. Ik reisde wel met de trein maar nooit alleen. Tijd om die uitdaging aan te gaan.
Ik ben begonnen om samen met een vriend, beiden met scootmobiel, naar Scheveningen te gaan. Ik merkte dat het belangrijk is dat je echt ruim op tijd bent: wij waren namelijk maar net op tijd op het station in Tilburg en voor we “hoi” konden zeggen tegen elkaar, werden we allebei in een andere wagon gezet.
Dat je je 10 minuten van te voren moet melden zeggen ze dus niet voor niets als je ondersteuning aanvraagt. Sinds kort hoef je nog maar een uur van te voren de reis aan te vragen, dit verlaagt de drempel ook!
Met mijn verstand begrijp ik dat NS begeleiding heel fijn is en vrijheid geeft, maar van binnen knaagt het: ik wil niet alles plannen en afhankelijk zijn!!
Zo kom je wel ergens, zeggen vrienden en dat is wat ik wil, dus: tijd om mijn weerstand aan de kant te zetten.
Ik heb inmiddels al een aantal vrienden alleen bezocht en het voelt heerlijk om met mijn scootmobiel rond te rijden in een andere stad! Ook het alleen reizen in de trein voelt goed, de gesprekken met medereizigers, het onderweg zijn, zelfs de spanning als we bij een station komen waar ik er uit moet: staan ze er wel?! Inmiddels vertrouw ik wel dat het hoe dan ook goed komt.
Ik ben ook alleen naar mijn tante op Terschelling geweest: een uitdaging! Maar alles ging goed en mijn gevoel op het bovendek van de boot, in de zon, was dan ook super goed! Terschelling is een mooi eiland waar ik heerlijk heb rondgereden. Zelfs een stuk over het strand, ze hebben daar bij verschillende strandtenten strandrolstoelen. Ik had er een die ik zelf kon besturen, met een dakje met zonnepanelen!
Na drie dagen ben ik samen met mijn tante terug naar Utrecht gereisd, waarna ik zelf verder naar Tilburg zou gaan. Maar nadat ik in de trein van Utrecht naar Den Bosch gezet was, werd er omgeroepen dat de trein niet verder zou rijden… shit dit is waar ik bang voor was… Gelukkig kon ik de aandacht van een conducteur trekken en werd ik na veel gedoe uit de lege trein gehaald. Een paar minuten later kon ik er toch weer in want de trein zou weer gaan rijden. Dan de spanning: is deze vertraging doorgegeven: staan ze dadelijk klaar om mij uit de trein te halen en hoe gaat dat straks ook nog in Tilburg? Gelukkig is alles goed gekomen.
Je springt zo behoorlijk minder spontaan op de trein, maar mijn vrienden hebben gelijk: zo kom je nog eens ergens!
