Spiegelbeeld
Ik keek in de spiegel En ik zag iemand die ik niet ken Met een wazige, bange blik in haar ogen Ik zag iemand die ik niet ben (gedicht van Yvette Moerdijk) Wie ben je? Wie ben je echt? Kijk eens in de spiegel en vertel me eens wat je ziet. Zie je daar echt die jonge vrouw staan, die als een ster door het leven gaat? Een ster zonder fouten en misdrukken? Zie je dat echt in de spiegel of is dat wat je wilt zien? Is dat iets wat je niet bent maar iets dat je wel doet om zo je onzekerheid te verbergen?In de wereld gaat het er niet om wat je hebt of hoe je er graag uit wilt zien, maar het gaat
om wie je echt bent. Je bent een mens van vlees en bloed. Een vrouw met zowel hele mooie
punten als ook wat mindere kanten. Maar juist door ook die mindere kant te laten zien, je
kwetsbaar op te durven stellen zorg je ervoor dat je helemaal perfect bent.
Durf ervoor uit te komen wie je werkelijk bent en je zult zien dat het leven een stuk
makelijker wordt. Je hoeft niet meer op je tenen te lopen om het bij te kunnen houden. Je
hoeft niet meer te doen alsof, je mag je masker echt afzetten. Het masker is verleden tijd.
Vanaf nu begint de rest van je leven.
Om bij mezelf te beginnen zet ik nu mijn masker af. Mijn masker verborg een hoop
onzekerheid, angst en pijn. Ik wilde doen wat ik dacht dat mensen van mijn verwachtte. Ik
wilde de ideale dochter, vriendin, werknemer, collega, student en zelfstandige ondernemer
zijn, maar daarbij vergat ik het belangrijkste, namelijk mezelf. Door me voor alles 100% te
geven vergat ik mezelf en wie ik werkelijk ben.
Door mijn masker heb ik mezelf verwaarloosd. Ik heb de signalen van mijn lichaam
genegeerd, mijn gevoelens uitgeschakeld en mijn onzekerheid en angsten verstopt achter
dat masker. Ik vertelde nooit echt hoeveel pijn mijn lichaam deed of dat het eigenlijk beter
was me ziek te melden. Ik ging altijd maar door en stond altijd voor iedereen klaar, maar
waar was ik toen ik mezelf nodig had?
Nu begint de rest van mijn leven. Ik ga stoppen met het doen alsof. Ik ga nu echt goed voor
mezelf zorgen en dat houd in dat ik keuzes moet gaan maken en dat ik me kwetsbaar op
moet durven stellen. Ik zal om hulp moeten vragen als mijn lichaam aangeeft iets echt niet
te kunnen, ik zal moeten luisteren als mijn lichaam uitgeput is, ik zal moeten luisteren naar
mijn echte ik. De ik met veel kwaliteiten maar ook naar de ik met beperkingen.
Lichamelijk gaat het niet bepaald goed. Mijn grenzen verzakken beetje bij beetje. Ik heb ervoor gekozen me daar nu niet druk over te maken. Ik kan die energie beter aan leukere dingen besteden aangezien druk maken niet zal helpen.
Mensen gaan me niet gelijk haten en negeren als ik minder kan, als ik minder mobiel ben en
als mijn grenzen een stuk lager liggen als die van hen. Ze zullen me nooit afwijzen over het
feit wat ik lichamelijk kan maar ze zullen we waarderen om wie ik ben. En me waarderen
over het feit dat ik eerlijk ben naar hen en naar mezelf. Doen ze dit niet dan weet ik ook dat
ik mijn energie niet aan hen hoeft te besteden.
Ik heb verschillende chronische ziektes en een lichamelijke beperking. Van het ene op het andere moment werd ik ziek en beperkt. Dat ik dit heb is prima, maar ik laat het niet mijn even beheersen. Ik ben namelijk veel meer als alleen mijn beperkingen. Ik kan nog zoveel wel en kan nog van zoveel dingen genieten. Misschien kan ik nu wel meer genieten van het leven als vroeger.
Het hoeft niet meer beter, groter, mooier en perfecter. Juist de combinatie van het positieve met het negatieve maakt het mooi. Ik neem nu de tijd voor mezelf. Ik neem de tijd om naar mezelf te luisteren. Ik sta nu klaar voor mezelf als ik mezelf nodig heb.
Vrienden, werk, school en een carrière zijn ook belangrijk maar nooit belangrijker dan
mezelf. Al deze punten zijn er morgen, over een week, misschien over een paar maanden of
jaren nog, maar als ik nu mezelf negeer ben ik, ik niet meer.
Maar mijn leven, mijn nieuwe leven is nu begonnen. Hier ben ik. Hier is de echte Yvette.
Neem me zoals ik ben. Ik ben net als jij niet helemaal perfect maar wel uniek.
Ik ben ik
Dat is klaar als glas
Als ik niet ik was
Wie was ik?
(gedicht van Jan Vercammen)
Bekijk & lees alle columns door Yvette Moerdijk
