Stoere dromen
(Stoer in Nederland)
Karten, ballon varen, skieën, paragliden, zeilen, duiken, kanoen, roeien, paardrijden…
Ik zit in een mand onder een luchtballon en bekijk het landschap onder me. Het is heerlijk weer en af en toe hoor ik het whoesch, whoesch boven me van de vlam die de ballon doet stijgen. Wat is Friesland mooi van bovenaf.
Hangend boven Zeeuws-Vlaanderen, achter me de man die de parachute manouvreerd en voor de auto die ons de lucht in gekregen heeft. Ik zie veel water en de pracht van het landschap: wat een rust! Ik voel me een vogel.
Zoef, daar stuif ik de helling af op mijn zitski, de wind langs mijn gezicht. Heerlijk, de adrenaline giert door mijn lijf. Mijn neus tintelt.
Door mijn masker heen bekijk ik de vissen om me heen. Ik hoor helemaal niets en kijk mijn ogen uit. De man naast me geeft aan dat we weer naar boven moeten maar ik zou hier nog lang willen blijven.
Met mijn handen bestuur ik de kart en race er mijn beste vrienden uit. Leuk hier in Groningen!
Hop, hop, hop. Paardrijden. In mijn droom rijden we door de bossen en snuif ik de geuren van de natuur. De zon op mijn wangen.
“Overstag!” De gigantische Klipper “Lutgerdina” gaat een andere richting uit terwijl iemand in een rolstoel aan het roer, iemand anders de zwaarden en de zeilen bedienen. Wat een enorme krachten terwijl het boord van schuin naar links naar schuin naar rechts gaat. De groep samen werkt als een goede machine om verder te zeilen. Lekker slapen benedendeks in de dobberende boot.
Op “Robinson Crusoe” (eilandje in de Loosdrechtse plassen) diverse watersporten uitproberen. In je eentje in een klein zeilbootje en goed manouvreren om perfect aan te leggen. Kanoën in de nacht terwijl de bomen zwarte silhouetten zijn. Overdag zie ik een gehandicapte waterskier.
Kanoën met mijn dochter door de Malpie, een natuurgebied. Elkaar nat spetteren. Onderweg zien we een ijsvogeltje. Sterke mannen helpen me uit de kano.
Bij de roeivereniging in de buurt meegeroeid. De dag er na voelde ik aan de spierpijn welke spieren het nog wel deden…
Met mijn handbike door Nederland van de ene Bed and Breakfast naar de andere (dank aan Eelke Kelderman). Per slot van rekening heb ik sinds kort een bagagedrager voorop.
Sommige dromen wil ik nog beleven, sommige zijn herinneringen… Maar al die dromen zijn waar te maken binnen Nederland, mogelijk kom ik je tegen.
