Nieuws

Sporten is namelijk voor iedereen mogelijk ongeacht beperking, chronische ziekte, achtergrond of andere, vaak onterecht gezien als belemmerende, feiten.

Mijn reumatoloog was een voorstander van sporten. Sterker nog hij moedigde het enorm aan. Ik, redelijk eigenwijs, geloofde hem niet. Alles leuk en aardig maar sporten zorgt voor pijn dus waarom zou ik sporten? Ik verklaarde hem voor gek en ging verder met mijn iets minder sportieve leven.

Nu staat mijn hele leven in het teken van sport. Ik sport elke dag en word redelijk onrustig als ik een (sportvrije) hersteldag heb. Best opmerkelijk als je denkt hoe ik ruim 2 jaar terug was.

Inmiddels heb ik spijt dat het jaren geduurd heeft voor ik mijn reumatoloog ging geloven. Natuurlijk had ik pijn tijdens het sporten, maar op langere termijn merk ik nu hoeveel verlichting het sporten mij geeft. Ik voel me fitter, ben minder stijf en voel me veel gelukkiger.

Ik merkte al snel dat ik erg competitief was met tafeltennis en hoe dan ook wilde winnen. Een goede eigenschap die je verder brengt in de sport, maar soms ook verder van je gezondheid. Ik vergat mijn grenzen en ging tot het gaatje om te winnen. Het gevolg was dat ik uit mijn rolstoel vloog waarbij ik een blessure opliep aan mijn linker knie. Mijn enige goede knie. Op dat moment was het de pijn waard. Ik won de wedstrijd. De dag kon ik niet afmaken want de pijn kwam door mijn morfine heen. Toch werd ik derde.

Na een paar maanden ben ik toch maar naar een arts gegaan, waar ik al vanaf de eerste seconde geen klik mee had. Hij snapte niet hoe belangrijk die ene knie voor mij was. Ik zat dan wel in een rolstoel, maar de functie van mijn knie was mijn vrijheid. Na wat kijken en mijn verhaal aangehoord te hebben zei hij “ik snap überhaupt niet waarom mensen zoals jij sporten” .

Ik liet een second opinion doen, kon dezelfde week nog onder een MRI en kreeg gelijk de uitslag.  Door de val had ik mijn meniscus beschadigd, daar konden ze met mijn lichaam niet echt veel aan doen. Deze arts begreep wél hoe belangrijk sporten was en zei dat veel mensen, die niets mankeren, een voorbeeld moeten nemen aan alle sporters met een beperking die zich niet tegen laten houden door obstakels.

Op 5 oktober 2012 nam ik deel aan de Paralympische talentdag. Na 5 sporten gedaan te hebben bleek ik niet alleen in tafeltennis talentvol te zijn. Ook bij het handboogschieten en roeien wilden ze me graag toevoegen aan de talentselectie. Een moeilijke keuze , uiteindelijk besloot ik volledig te gaan voor tafeltennis.

Dat ik op drie sporten talentvol bleek, zonder enige ervaring met roeien en schieten, is niet echt een verassing. Sporten kan namelijk iedereen. Talent hebben voor een sport komt vaak 75% aan op mentaliteit en doorzettingsvermogen. Durf je grenzen op te zoeken en ga steeds een stapje verder om de top te bereiken!

Keer niet bij het eerste obstakel om. Hou vol en je zult zien dat het uiteindelijk allemaal mee valt. Sporten is gezond en je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden!

Toen ik begon met tafeltennis speelde ik 1 uur per week. Later werden dit er 2 met steeds een pauze tussendoor. Een paar maanden later ging ik erbij zwemmen om mijn conditie te verbeteren. Als ik 4 banen per uur zwom was het veel.

Nu tafeltennis ik ruim 13 uur per week, doe ik 3 uur aan kracht en corestability training en zwem ik 50 banen in 30 minuten.  Elke dag in mijn leven staat in het teken van mijn sport. Ik hoor mensen vaak zeggen dat ik een echte topsportmentaliteit heb. Dat is erg fijn om te horen en maakt het trainen ook een stuk leuker.  Naast de trainingen eet ik gezond, drink ik veel en ook ben ik veel consequenter in het nemen van mijn rust.

Natuurlijk kun je lekker recreatief sporten maar wil je net als ik verder komen in je sport en heb je een beperking? Schrijf je dan eens in voor de Paralympische Talentdag die jaarlijks plaatsvindt.

Bekijk & lees alle columns door Yvette Moerdijk