Columns

Topzorg

19 oktober 2016, Supportbeurs

Ik geef al jaren lezingen op deze hogeschool over mijn “vakgebied” NAH als ervaringsdeskundige voor dit programma.

Het honours programma doen HBO-studenten extra, bovenop hun normale studieprogramma. Ze doen daarbij praktijk onderzoek bij cliënten, vervolgens geven ze een lezing over hun bevindingen over het onderzoek dat zij hebben gedaan.
Dit wordt beoordeeld door vakdocenten, de studenten krijgen daarvoor een punt en een aantekening op hun diploma dat ze aan dit programma hebben deelgenomen.

Het is zo ongelofelijk leuk en interessant om te zien hoe jonge mensen, “onze” toekomstige fysio-, ergo-, logopedie- en voedingstherapeuten, denken en omgaan met zorg.

Wat is goede zorg en zeker wat is dan “top”zorg?

Wat mij erg opviel was het enorme “hokjes” denken dat er heerst binnen het denken van studenten, wat mede sterk gevoed wordt door de docenten. Men maakt steeds weer een soort van kosten-baten analyses voordat daar het predicaat van topzorg aan geleverde zorg wordt gehangen.

De programma-manager Gezondheid, Welzijn, Economie en Maatschappij had het ook alleen over de kosten van zorg tijdens de bijeenkomst in de grote collegezaal. Ik was ten zeerste verbaasd en kon natuurlijk niet mijn mond houden, wat uiteindelijk leidde tot een boeiende discussie in de zaal die later werd voortgezet tijdens de borrel.

Mijn mening is dat er teveel gekeken wordt naar op de eerste plaats de kosten van de geleverde zorg en veel minder naar de uit eindelijke resultaten van de geleverde zorg. Want wie zegt dat zorg van 200 euro beter is dan zorg van 100 euro? Dat bepalen nog altijd de cliënten zoals u en ik dacht ik zo.

Ik heb in mijn “carrière” heel wat therapeuten versleten, waarvan enkele zorgden dat ik mijn ziektekostenpremies ruimschoots terug verdiend heb. Helaas heb ik de ervaring kunnen opdoen dat de duurdere therapeuten niet altijd de betere zijn, waardoor het label “topzorg” niet altijd voor de duurdere is weggelegd.

Ik weet ook wel dat economen op macro niveau kijken en niet op micro niveau zoals nu enkel in mijn geval, maar ik denk toch dat mijn bevindingen hout snijden als het gaat over wat wel of geen topzorg is.

Wat denkt u, vindt u ook dat topzorg direct gerelateerd zou moeten zijn aan de kostprijs? En zouden wij niet eerst goed moeten nadenken wat nu eigenlijk topzorg is?

Ook interessant