Uitzicht van een rolstoeler bij statafels…
Half juli is na 10 jaar wachten het VN-verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap wettelijk van kracht geworden. Hopelijk wordt de uitdrukking ‘het duurt even, maar dan heb je ook wat’ van toepassing. In het verdrag wordt geregeld dat gehandicapten gelijke kansen moeten hebben om mee te doen in de maatschappij. Ontoegankelijkheid en discriminatie verhinderen dat vaak.
De bal ligt nu bij gemeenten, die de opdracht van het Rijk hebben gekregen om snel een integraal plan te maken hoe zij het VN-verdag daadwerkelijk toe gaan passen. Diverse gemeenten zijn daar al mee bezig, Den Helder nog niet. Ik zit er achteraan.
Anders denken
Het verdrag is een instrument, en ik ga het zeker gebruiken. Kern van de zaak blijft echter een andere manier van denken. Het uitsluiten van de 8% gehandicapten van onze bevolking, zouden we net zo ‘fout’ moeten vinden als discriminatie van mensen van een ander ras.
Statafel onding voor rolstoelers
Gewoon mee kunnen doen zit ook in kleine dingen. Met een knipoog attendeer ik u op één daarvan. Er is een trend om bij bijeenkomsten uitsluitend statafels te plaatsen. Dat zijn ondingen voor rolstoelers.
Ze plaatsen je letterlijk en figuurlijk op een lager niveau. Je wordt geïsoleerd. Je kunt je drankje of je papieren niet kwijt. Je moet vragen of iemand je even het schaaltje met hapjes aan wil reiken. Ik heb niets tegen fraai gevormde achterwerken, maar kijk mensen toch liever gewoon in de ogen.
Organisaties… plaats ook normale tafels!
