Van een koude kermis

Stom. Ik had er ook helemaal niet naartoe moeten gaan want op de kermis heb je helemaal niets te zoeken als rolstoelgebruiker. Je breekt er namelijk je nek over de kabels, je kunt niet in de achtbaan, het spookhuis, de botsauto’s of in het duizelingwekkende zweefapparaat. Zelfs de grijpautomaten waar je een euro in moet gooien om een knuffel ter waarde van 75 cent te kunnen bemachtigen zijn bedrempeld.
Ook een visitatie aan de waarzegster blijkt onmogelijk, maar dat had ik al voorspeld. Niet erg hoor, ik ben toch niet bijgelovig want dat brengt namelijk ongeluk. Bovendien, als ze iets zinnigs zou zeggen dan had ik het toch niet verstaan want op de kermis draaien ze alle hits uit de top veertig loeihard en tegelijkertijd door elkaar af, aangevuld met, ik citeer: ’pieouwieouwieouwiepwiepwiep ja ja jaaaa en daar gaat-ie weerrrrrrrrrrrr voor maar 3 eurootjes!’ via de speakers van het zweefapparaat dat veel te hard en veel te hoog in de rondte vliegt. Alsof je daar iets van kunt horen als je in dat ding zit, driftig je best te doen om je maaginhoud binnen te houden.
Mijn maag blijft trouwens akelig leeg want zelfs de oud Hollandsche poffertjeskraam kom ik niet in! Gelukkig kun je hem niet horen knorren in die pokkenherrie.
Er blijkt om precies te zijn één attractie toegankelijk voor mij (voor alle zekerheid heb ik hem nog nageteld maar het blééf er ééntje). Het zogenaamde touwtje trekken waar je dus met een eind touw in je handen moet gaan zitten waaraan aan de ander kant een prijs is bevestigd, geëtaleerd op een oplegger vol stereotorens, flatscreen tv’s, telefoons en ander elektronica, maar je wint eigenlijk altijd een sleutelhanger. Ook leuk.
Gelukkig was er ’s avonds vuurwerk ter afsluiting. ‘neem je eigen stoel mee’ stond er op de poster. Dat gaat wel lukken…
Lees meer columns van Burugo op de website van Dwarslaesie Organisatie Nederland of volg Burugo op Facebook