Veerkracht
Mijmeringen van iemand die een CVA heeft gehad
Ik heb een stukje genaamd ‘Gelukkig zijn is een keuze, elke dag opnieuw’ geschreven voor de Hersenstichting. Daar heb ik veel reacties op gehad. Een paar staan onder het stukje. Lovende reacties, maar ook een bijtende. En die bijtende doen je nadenken. Nadenken of je het goed beschreven hebt. Ik wil niemand pijn doen. Eén schreef: “Gelukkig zijn is géén keuze. Ik heb ongeveer 15 jaar lang aan zware depressies geleden, dat is ook een hersenziekte. Ik kan het niet uitstaan als mensen zeggen dat je kunt kiezen voor gelukkig zijn, er zijn ook ziekten waarbij bijna niets meer te kiezen valt.”
Daar moet ik over nadenken. Als je een CVA hebt gehad, of wat anders in je hersens hebt, kan je dan wel altijd die keuze maken? Als je depressies hebt, vaak een leven lang? Als je denkmotor stuk is, kan je dan wel kiezen? Dat weet ik echt niet. Wat ik wel weet is dat ik iedereen toewens dat zij het geluk als leidraad nemen voor hun leven. Of je het bereikt, en in welke mate, dat weet ik ook niet. Ook voor mij. ‘Gelukkig zijn’ bevat een werkwoord. En dat werk verricht ik ook, elke dag. En soms lukt het even niet. En het woord ‘soms’ kan je breed interpreteren…
Ik ben geen goeroe, maar een gewone jongen met alle problemen vandien. Pijn, verdriet, wanhoop, al die gevoelens ken ik ook. Ik heb in het genoemde stukje het woord ‘veerkracht’ gebruikt. Als je een stabiel leven leidt waar nooit iets gebeurd staat de ‘veer’ stil.’ Maar dat gebeurt bijna nooit. Altijd zijn er wel interne en externe factoren die je uit je evenwicht brengen.
Je hebt drukveren en trekveren. Een drukveer is een veer die je uit rust kan indrukken, een trekveer uitrekken. In het woord ‘veerkracht’ zit impliciet dat de veer ook wel eens korter is, lees: somberder, boos, teleurgesteld of andere negatieve gevoelens. Tenminste, bij mij wel. Ik doe mijn best een drukveer te krijgen en de kracht van de veer te benutten. Of het lukt? Wie weet. Niemand zegt dat het leven gemakkelijk is…
