Nieuws

Op 12 september demonstreerde ik, samen met nog ruim 15.000 mensen, tegen de afbreuk van de zorg. Al luidkeels roepend ‘Red de Zorg’ marcheerden we door de straten van Amsterdam. FNV, die deze demonstratie had geïnitieerd en ook nu doorgaat met actie voeren, wil:

• Geen bezuinigingen op de zorg en ondersteuning thuis;
• Geld voor zorg moet aan zorg worden besteed, we stellen paal en perk aan winsten, bureaucratie en topbeloningen;
• Een norm voor voldoende personele bezetting in een zorginstelling, zodat cliënten altijd de zorg kunnen krijgen die ze nodig hebben;
• Werken in de zorg is een vak. Vrijwilligers en mantelzorgers zijn van enorme waarde, maar kunnen nooit professioneel zorgpersoneel vervangen;
• Echte banen in de zorg. Van een baan in de zorg moet je zelfstandig kunnen leven. We willen geen gedwongen zelfstandigen zonder rechten zijn of verplicht worden loon in te leveren.

Natuurlijk ben ik het eens met bovengenoemde punten en toch voelde ik me niet thuis tussen de meeste demonstranten. Er werd veel geboeht en geschreeuwd, en er werd zelfs met eieren gegooid naar staatssecretaris Van Rijn. Overigens kan ik niet ontkennen dat ik die behoefte ook had, want die beste man staat daar – naar mijn gevoel harteloos en levenloos – alleen maar zijn oneliners op te noemen. Die zijn nog steeds hetzelfde als anderhalf jaar geleden, toen ik hem interviewde voor Support Magazine. Je krijgt sterk het gevoel dat hij absoluut niet luistert, want hij reageert inhoudelijk nergens op. Het zijn iedere keer dezelfde stokpaardjes: ‘kosten’ en ‘we moeten de zorg betaalbaar houden, ook voor in de toekomst’ die hij gebruikt en verder komt er niets uit. Heel frustrerend, zeker wanneer je dagelijks tegen het beleid van zijn ministerie aanloopt.

Waarin ik wellicht verschilde van de meeste demonstranten is dat ik niet per se tegen bezuinigingen ben. De afgelopen jaren is er veel ‘zorg-geld’ onnodig over de balk gegooid. Het is zaak dat het geld dat je met elkaar beschikbaar stelt voor zorg ook goed besteedt. Maar de manier waarop het ministerie en de gemeenten dit nu denken te doen, met de botte bijl, kent in de praktijk vele vreselijke en verstrekkende gevolgen. Waarom zijn er niet eerst pilots gedraaid om te zien wat wel en niet werkt?

Maar het meest verdrietig word ik van het verlies van de eigen regie en autonomie, waar veel mensen met een beperking de laatste jaren zo hard voor geknokt hebben. Dit lijkt met die mokerslag van 2014 op 2015 helemaal in rook te zijn opgegaan. Het is zo hard vechten op dit moment om met een beperking een fijn en prettig leven te leiden. Je moet zo buiten je comfortzone en karakter treden om de voorzieningen of hulp te krijgen die je nodig hebt om gewoon mee te kunnen draaien. Het is een energie rovende dagtaak op zich! En wat als je alle veranderingen niet snapt? Of niet voor jezelf kunt opkomen?

Succes beste mensen, houd vol!

P.S. Probeer dicht bij jezelf te blijven, luister naar je eigen gevoel, kom voor jezelf op en voel je vrij om hulp te vragen als je er zelf niet uitkomt. Denk hierbij aan het inschakelen van je rechtsbijstandverzekering, kijk rond binnen je familie-, vrienden- of kennissenkring of zoek bij jou in de buurt een organisatie die je kan ondersteunen. Soms kan het helpen om de media op te zoeken. En blijf vooral ook leuke dingen doen waar je wel energie van krijgt. Nogmaals succes!

Bekijk & lees alle columns door Monique Wijnen (hoofdredacteur Support Magazine)