Virtual Reality: ik vergeet zelfs dat ik in een rolstoel zit…
Hoe ervaart een loper de wereld? Na vandaag heb ik dankzij een Virtual Reality bril een aardig beeld en gevoel. Dat is een beetje vreemd, maar wel lekker.
Binnen luttele seconden waan ik mij in een clip van BrainPower. Van een studeerkamer naar het podium en door naar een kerktoren met uitzicht over de stad. Al snel vergeet ik waar ik werkelijk ben. Een paar minuten later vergeet ik zelfs dat ik in een rolstoel zit. Het enige wat mij eraan herinnerd is het aanraken van mijn hoepels om te draaien. Dan realiseer ik mij dat het perspectief wel heel “hoog” is. Normaal zie ik konten, nu gezichten. Ineens heb ik geen balk waar ik net overheen kan kijken maar een balk waar ik eventueel op zou kunnen leunen.
Zelfs mijn gevoel zegt dat ik sta
Hoe langer ik de bril op heb, hoe meer ik er van overtuig raak dat ik daadwerkelijk sta. Op een gegeven moment voelt het zelfs zo. Een ware mindfuck van jewelste, ik heb gewoon de neiging om mijn benen te gebruiken om te draaien. Helaas, zelfs Virtual Reality krijgt dat niet voor elkaar.
Virtual Reality is niet alleen een speeltje
Na deze ervaring van vandaag weet ik zeker dat er nuttige toepassingen zijn te bedenken voor Virtual Reality in bijvoorbeeld de zorg voor mensen die langdurig bedlegerig zijn. Na vandaag associeer ik Virtual Reality in ieder geval niet alleen meer met het leger of als leuke gimmick voor gamers.
