Vol verwachting klopt haar hart
Annechien is tachtig, en woont in haar eentje in een seniorenflat. Vorig jaar heeft ze een hartoperatie gehad, maar nu is alles weer goed. Zoon Jan let een beetje op haar, maar hij woont op 30 autominuten afstand.
Zaterdagmiddag: Annechien geniet op televisie van de intocht van de goede Sint.
Haar gedachten dwalen terug naar de Sinterklaasfeesten van vroeger, toen Jan klein was en haar man nog leefde. Wat hadden ze het altijd leuk.
Ze wil even telefonisch herinneringen ophalen, maar hoort:
‘Dit is de voicemail van Elly en Jan, wij zijn niet thuis. Spreek na de piep uw boodschap in.’
Annechien wil het in Sinterklaas stijl houden, en spreekt op spannende toon in: ‘Dag jongen, met mam. Vol verwachting klopt mijn hart, mijn hart…’
Ze maakt de zin niet af en hangt op.
Allebei weten ze niet dat Jan’s telefoon hapert. Als hij thuiskomt luistert hij zijn voicemail af, maar hoort eerst gekraak en daarna zijn moeder die zegt; ‘Mijn hart… mijn hart…’
Hij belt haar meteen terug, maar krijgt geen gehoor. Annechien is doof, en zit met de televisie keihard aan naar Sint te kijken.
Jan krijgt het Spaans benauwd. ‘Als ik er naar toe ga, ben ik misschien te laat’ denkt hij.
Resoluut belt hij 112: ‘Mijn moeder is hartpatiënt en nu belde ze en kreunde: ‘Mijn hart, mijn hart…’
112 stuurt direct een ambulance èn een politieauto, want deuren openbreken is geen werk voor ziekenbroeders.
Annechien is doof, maar het geluid van twee sirenes tegelijk komt boven de TV uit. Nieuwsgierig gaat ze in de deuropening staan kijken wat er aan de hand is. ‘Verrek, ze stoppen hier! Zou er wat bij de buren zijn?’ Twee agenten stormen op haar af, op de voet gevolgd door twee ambulancebroeders. ‘Opzij mevrouw, waar is de patiënt?’
‘U vergist zich hoor’ zegt Annechien.
Het duurde een hele tijd voordat alle vergissingen begrepen waren….
NB: dit verhaal is gebaseerd op een ware gebeurtenis!
