Zeilen met een (lichamelijke)beperking, is dat mogelijk?!
Het hebben van een (lichamelijke)beperking betekent niet automatisch dat je achter de geraniums moet gaan zitten. Nederland heeft op veel levensgebieden nog een vertaalslag te maken. Maar op het gebied van (water)sport en vrijetijdsbesteding , vind ik persoonlijk, dat Nederland al best veel georganiseerd heeft. En dat dankzij de inzet van heel veel enthousiaste vrijwilligers (met en zonder beperking). Vrijwilligers die wel of geen achtergrond in de zorg hebben. Maar die nieuwsgierig zijn en het uitdagend vinden, om mensen met een beperking een gevoel van vrijheid te geven. Maar nog belangrijker is het gevoel hebben dat je mee kunt doen in de samenleving. Zeilen is dus voor iedereen toegankelijk!
Mijn zeilervaring is ongeveer acht jaar geleden begonnen toen ik voor het eerst kennis maakte met de gehandicapte watersporten van Sailwise. Ik ben toen een lang Pinksterweekend mee geweest. Met lotgenoten, op het Robinson Crusoe eiland ergens op de Loosdrechtse Plassen. Hier leerde ik wat zeilen is en hoe veel gevoel van vrijheid dat kan geven. Er ging een wereld voor me open toen ik zag en hoorde wat er allemaal al mogelijk is voor mensen met een beperking op het water.
Een autobus besturen met een joystick, dat kende ik al, omdat ik hier destijds zelf al rijlessen in kreeg. Maar een (zeil)boot waar je met de rolstoel op kan of zelf kan besturen met een joystick, dat was nieuw voor me… Ik heb verschillende type bootjes uitgeprobeerd: van pondje, randmeer en trimaran tot aan zit waterskiën. Wat een heerlijk gevoel van onafhankelijkheid!
Hierna werd ik door een vriendin gevraagd of ik interesse had om met haar te zeilen op een klassieke tweemast klipper. Voor diegene die niet weten wat een tweemast klipper is. Dat is kort gezegd een hele grote ouderwetse zeilboot met twee zeilen… Dat was weer eens wat anders, dan op een eiland (vaste locatie) te slapen. Je slaapt en eet ook op de boot. Dat is de thuisbasis tijdens een weekend of (mid)week zeilen. Het is wel wat primitiever dan op een eiland, want je bent met een grote groep mensen beperkt in de ruimte die er is. Maar dat vind ik juist wel leuk!
Ook hier betekent het hebben van een beperking niet dat je niks kan doen. Voor ieder wat wils om mee te kunnen doen. Je moet met de groep alles samen doen, van eten bereiden, afwassen, opruimen tot het op- en aftuigen van de boot. En daar hoort ook het zeilen bij. Om wind in de zeilen te houden moet de boot regelmatig van richting veranderen om vooruit te komen. Ook hier ben je als groep medeverantwoordelijk voor en de vrijwilligers plus vaste bemanningsleden vinden het een leuke uitdaging om mee te denken. Zodat iedereen, vanuit een rolstoel of een zintuiglijke beperking, zijn bijdrage kan leveren aan het zeilen. Hoe groot of klein die bijdrage is, dat maakt niet uit. En lukt het fysiek niet om mee te doen, dan is er altijd nog de kracht van de elektrische rolstoel om de zeilen om hoog te hijsen.
Van een inclusieve samenleving in en op het water is dus, naar mijn idee, zeker sprake! Mensen met een beperking genieten van de vrijheid en de stilte op het water. Voor diegene die meer willen dan alleen recreatief zeilen, kunnen op die manier kennis maken met een prachtige sport waar een beperking geen rol speelt. En de (valide) vrijwilligers kunnen op een leuke, leerzame en prettige, zeker niet gedwongen, manier kennis maken met mensen met een beperking.
Iedereen is gelijk, ook op het water!
