Zijn Hollanders lomp?
Iedere rolstoeler zal de volgende situatie herkennen: je wilt naar een evenement kijken, maar de plaatsen vooraan zijn al ingenomen. Je uitzicht is een muur van achterwerken.
Meestal bewegen die mensen enthousiast mee met het schouwspel. Je hangt dus beurtelings buitenboord naar stuurboord of bakboord om toch een glimp op te kunnen vangen.
Minder goed opgevoede kinderen (ik hou het vriendelijk) zijn helemaal een ramp. Ze dwarrelen heen en weer of beklimmen hun ouders zodat je gezichtsveld nog kleiner wordt. De leergierige exemplaren vragen waar de stand-by lampjes van je Elro voor zijn. Of ze willen toetsen op je touchscreen indrukken, terwijl de ouders lachend toekijken met een blik van ‘wat is ons wonderkind leuk he.’
Heb het hart niet om er iets van te zeggen, want dan krijg je een verontwaardigde blik van pa en ma.
Vriendelijk vragen om een stapje opzij te doen?
Soms helpt dat, maar vaak is men (Oost-Indisch?) doof, of je krijgt een blik van ‘ik sta hier, doe er maar eens wat aan.’
Je kunt ook zachtjes tegen hun kuiten aanrijden. Dat bevordert echter het vooroordeel bij veel lopers, namelijk dat alle rollers brokkenmakers zijn.
Mij met veel theater ‘helpen’ hoeft echter ook niet. ‘Maak effe ruimte voor deze invalide in z’n karretje’ brulde een potige man laatst. Gezien zijn vierkante postuur oefende hij waarschijnlijk een fysiek zwaar beroep uit. Deze goedwillende krachtpatsers schromen ook niet om je -tegen je wil!- als een stormram door het publiek te duwen.
Volksaard?
Ik wil niet generaliseren, maar voor mijn gevoel zijn Engelsen en Duitsers hoffelijker in dit soort situaties.
Laatst was onze Engelse vriendin te logeren. We gingen naar een dierentuin en wilden het voederen van de zeehondjes zien.
‘Is this normal here?’ zei ze verbaasd toen een stel recht voor mijn snufferd ging staan.
‘Excuse me’ zei ze met de warmte van een ijsklontje tegen de voordringers, ‘my friend would also like to see something.’
Vreemde ogen dwingen, ze maakten plaats. Ook Duitsers attenderen een ander erop.
Hoe dan wel?
Mensen zouden uit zichzelf een stapje opzij moeten doen en zeggen ‘komt u maar hoor.’
Nee hoor minister Hugo de Jonge, daar hoeft u geen ‘bewustwordingscampagne’ voor te houden. Beveiligers en ander personeel zouden er standaard op moeten letten.
Bij grote concerten zijn doorgaans goede rolstoelplaatsen. Bij lokale evenementen niet.
Gemeenten kunnen dat makkelijk regelen door het als voorwaarde in hun vergunning op te nemen.
Wat vindt u?
