Nieuws

Mensen met een beperking, chronisch zieken en gehandicapten hebben moeite met het vragen om hulp in hun omgeving. De term ‘zelfredzaamheid’ wordt door politici en bestuurders veel te gemakkelijk gebruikt. Zelfredzaamheid betekent in de praktijk niets anders dan afhankelijk worden van de zorg van mensen om je heen.
 
Zelfredzaamheid en zorg
Gehandicapten en mensen met een fysieke beperking of chronische aandoening ervaren een drempel als het gaat om het doen van een beroep op familie of buren. Dat blijkt de digitale enquête “Zorg naar gemeenten”, die 6000 ondervraagden raadpleegde over hun zelfredzaamheid. Het onderzoek hoort bij de cliëntenmonitor van het programma Aandacht voor iedereen (AVI), die  onder andere de zelfredzaamheid in relatie tot professionele en niet-professionele zorg in kaart brengt.
 
Zelfredzaamheid in de praktijk
Vanaf 2015 vinden veel wijzigingen in de zorg en ondersteuning plaats. Negen samenwerkende cliëntenorganisaties onderzochten welke oplossingen mensen met een beperking of handicap momenteel hebben bedacht om met hun ziekte of gebrek om te gaan. Doel van de cliëntenorganisaties is om zowel cliënten als zorgverleners de betekenis van zelfredzaamheid in de praktijk duidelijker te maken.

Zelfredzaamheid en persoonlijke zorg
Van de ondervraagden gaf het merendeel aan tevreden te zijn als het gaat om de zelfredzaamheid op het vlak van hun persoonlijke verzorging. De combinatie van zorg door een professional en zorg door een mantelzorger wordt hierbij als meest ideaal ervaren. De hulp die mensen krijgen van professionele zorgverleners scoort hoog als deze hulp goed aansluit bij de zorgvraag. De band met degene die de zorg verleent ervaren de ondervraagden als zeer belangrijk; als er sprake is van veel wisselende gezichten wordt dat over het algemeen als niet prettig ervaren. Als mensen zelf invloed hebben op bijvoorbeeld het tijdstip waarop hun verzorging plaatsvindt, heeft dat een positief effect op de score. Vandaar dat uit de resultaten blijkt dat mensen die hun eigen zorg inkopen zich zelfredzamer voelen dan mensen die dat niet kunnen.

Zelfredzaamheid is aangeleerd
In het kader van zelfredzaamheid en leven met een beperking, wordt door de ondervraagden het vragen om hulp als het meest belastend ervaren. Dit signaal is opgepikt door diverse cliëntenorganisaties. Zij doen op grond van de uitslag van de vragenlijst aanbevelingen aan het ministerie van VWS, gemeenten en lokale belangenbehartigers. Zo pleiten ze voor het versterken van mantelzorgondersteuning en waarschuwen voor het overschatten van de mogelijkheden om oplossingen te vinden in eigen kring. Zelfredzaamheid is immers niet aangeboren maar aangeleerd!